Minder goed dan gewend van Slaughter

Alsof ik door een bak stroop moest waden, ik kwam maar niet vooruit in het boek. Ik weet inmiddels dat Slaughter heel gedetailleerd schrijft en dit is iets moois, maar haalde voor mij alle vaart uit dit boek. Waar de achterflap je nieuwsgierig maakt, voelt het hele verhaal een beetje als een teleurstelling. Het voelt bijna té gedetailleerd, je bent er nog net niet bij wanneer een personage naar het toilet moet, maar verder maak je zo’n beetje elke minuut mee.
De vorige twee delen uit deze serie klopten, ze waren goed uitgedacht en er kwamen hele mooie, kleine details in voor waardoor alles heel goed samen kwam. Dit boek voelde anders, minder goed. Dit begint al bij de achterflap. Daar staat namelijk dat Will Trent en Faith Mitchell het verminkte lichaam van een vrouw vinden in een martelkamer. Dit klopt niet. Het verhaal begint met het lijntje waarin een echtpaar een vrouw aanrijdt en omdat zij slachtoffer blijkt te zijn van een sadist gaat Will op zoek naar de plek waar zij is vastgehouden. Deze plek wordt gevonden maar het verminkte lichaam is niet daar. Dat vinden ze ergens anders.

Wat mij daarnaast bezighoudt is dat er verwacht wordt dat de persoon die dit heeft gedaan, zoiets al eerder gedaan moet hebben. De dader is te goed om een beginneling te zijn. Echter verschillen de verwondingen van de slachtoffers en wordt mij niet duidelijk waarom hij de een bepaalde dingen heeft aangedaan en een andere aanpak heeft bij een ander slachtoffer. Zijn willekeur in verwonden is onlogisch. Ook de redenen van die specifieke verwondingen worden mij niet duidelijk terwijl je verwacht dat hier een reden voor is. Hoe de plek waar de sadist de slachtoffers vasthoudt eruitziet, is wederom niet heel duidelijk. Er is een uitgang maar toch zou een slachtoffer de muur moeten vernielen om te kunnen ontsnappen. Ik snap niet hoe Slaughter het heeft bedoeld, dit liet mij met vragen zitten. Helaas kan ik hier niet meer over uitweiden omdat ik dan teveel van het verhaal weggeef. De dingen die ik noem lijken een kleinigheid, maar juist omdat Slaughter bekend staat om haar gedetailleerde schrijven, stoort dit.

Waar we in ‘Versplinterd’ kennis maakten met agente Faith Mitchell, draait het in dit boek veel om dokter Sara Linton. Wie de ‘Grant County’ serie gelezen heeft kent haar al, maar als je deze boeken net zoals ik niet kent, is het fijn dat je de achtergrond van Sara te weten komt. Een van de talenten van Slaughter is om personages neer te zetten met wie je meeleeft en waar je een soort verbondenheid mee voelt. Net zoals Faith in het vorige deel sluit Sara moeiteloos aan in het verhaal waarbij Will Trent nog altijd het hoofdpersonage is. Verwarrend aan Will vind ik dat hij in het eerste boek, ‘Triptiek’, werd neergezet als een afschrikwekkende man met zijn littekens. Hij werd gekoppeld aan het beeld ‘Lurch’ van ‘The Addams family’. Inmiddels ligt de focus ineens op zijn spieren en blijkt hij heel knap te zijn. Deze twee verschillende omschrijvingen lopen voor mij nogal uiteen.

Gelukkig is Angie niet heel veel aanwezig in dit boek, je blijft je afvragen waarom Will zo aan haar blijft hangen. Waar ik in ‘Triptiek’ nog sympathie voor haar had, ben ik inmiddels wel klaar met haar. Ik schrok van de rauwe scene tussen haar en Will toen zij hem thuis verraste. Hoewel we meer te zien krijgen van een andere kant van Will, vond ik deze scene wel heel ver gaan.
Sowieso weet ik bij Slaughter niet of ze heftige scènes of gedetailleerde verminkingen zo schrijft om lezers te shockeren of omdat het naar haar idee gewoon in de lijn van het verhaal hoort. In dit boek schrijft ze expliciet over de martelingen die de slachtoffers ondergaan. Wat de sadist de slachtoffers aandoet is heftig, wees voorbereid.

Ik begin uit de greep van Will Trent te raken. Fijne personages en prettige details, maar van dat laatste gewoon teveel naar mijn smaak. Ik hoef niet iedere minuut over de schouder van een personage mee te kijken, geef mij maar wat meer vaart in een verhaal. Slecht geschreven is dit boek ook zeker niet, alleen minder nauwkeurig dan de vorige delen en daarnaast zal het een kwestie van smaak zijn.