Inkijk in de geest

Simon en Leo, een jong koppel uit Brussel, hebben elkaar gevonden tijdens hun studies omdat er raaklijnen waren in hun verleden. Beiden hadden ze hun moeder verloren en beiden hadden ze moeite om hiermee om te gaan.
Hij was een tekenaar met veel talent werkend op een jong en dynamisch grafisch bedrijf, zij een schrijfster die niet aan de bak komt in haar vakgebied en daarom een job als verkoopster aanneemt in een zwangerschapsboetiek.
We worden al heel vlug geconfronteerd met de verandering in het doen, laten en denken van Simon. Hij wordt super enthousiast over een nieuwe weg die hij wil inslaan nadat hij op een nacht thuiskomt in hun appartement , een nacht waarop hij een zelfgetekende tattoo heeft laten plaatsen achter zijn oor. Die oren waren toen hij klein was een bron van kwelling en pesterijen daar hij echte flaporen had.
Vanaf dat moment draait alles om het feit dat Simon een eerste zware psychose krijgt en de manier waarop Leo hiermee omgaat. Daar ook zij geen onbeschadigde geest heeft na de dood van haar moeder en de liefdeloze verhouding met haar vader, is het voor haar niet evident om hiermee te dealen.
De schrijfstijl vind ik heel mooi maar het verhaal kon mij niet boeien vooral omdat het steeds over de ziekte ging, wat er kan gebeuren of gebeurde en alles wat er verder in het boek plaatsvond was totaal ondergeschikt aan de psychose en de diagnose van bipolair zijn.
Had er zoveel van verwacht maar het boek heeft mij niet echt kunnen raken. Ik weet niet waar het idee bij de auteur vandaan komt, of ze met de materie vertrouwd is, of ze iets wat gebeurd is van zich heeft willen afschrijven, of het kan ook echt pure fictie zijn op niks gebaseerd. Het verhaal is wel onderbouwd en met de nodige research geschreven maar het blijft afstandelijk. Ik kreeg geen empathie of bewondering of medelijden met de hoofdpersonages.