Betere en donkerder Hendrik Groen

“En waar staat die E voor?”. “Voor Busken”. Van dat soort bijna weerbarstige humor komt steeds op in het hoofd van cliënt Busken, alter ego van Jeroen Brouwers. Over dit boek heeft hij, naar ik begrijp, zo'n 4 jaar gedaan. En dat komt vooral omdat hij door ernstige lichamelijke beperkingen eigenlijk nog maar letter- voor- letter kán schrijven… als je dat nog schrijven kan noemen. Hij beschrijft vanuit het perspectief van E. Busken Huet zijn leven (voorzover je dat leven mag noemen) in verpleeghuis Madeleine. Hij is alleenstaand, rolstoelgebonden. Hij hoort slecht (en laat zijn omgeving denken dat hij niets hoort), hij kan niet praten (of maakt dat zijn omgeving wijs), hem wordt continu onrecht aangedaan ( in zijn beleving), intellectueel gezien is hij vér verheven boven zijn medebewoners en verzorgenden (of in ieder geval vindt hij dat), hij is bekend met en heeft kennis aan alle bekende Nederlanders en buitenlanders en heeft menig eredoctoraat aan menig bekende universiteit verworven (of denkt dat). Momenteel is hij nog bezig zijn memoires op grote rollen faxpapier vast te leggen, maar helaas hebben de schoonmakers weer té veel opgeruimd.
Zo beschrijft cliënt Busken zichzelf en de hem frustrerende omwereld op een zeer cynische en sarcastische manier, waarbij het aan de lezer is uit te maken of de cliënt inderdaad zo’n roemrijke geschiedenis heeft of dat hij alles confabuleert. Als je je in zijn denkwereld kunt verplaatsen is het een mooi boek.