Een verfrissende thriller met feministische invloeden!

Benoit, tweede luitenant bij de Franse Gendarmerie, houdt een nogal slingerende auto staande.

In de auto bevinden zich een vrouw en een jong meisje, waarvan de vrouw een nogal gehaaste indruk maakt. Als het meisje uit boosheid antwoordt dat de desbetreffende vrouw niet haar moeder is, gaan er kleine alarmbelletjes rinkelen bij Benoit.

Hij probeert de vrouw aan te houden, maar deze scheurt er op spectaculaire wijze in haar auto met het meisje vandoor. Een reden voor de mannen van de Gendarmerie om de achtervolging in te zetten.

Als de achtervolging tot een climax komt, beseft Benoit nog niet dat er iets veel groters aan de hand is dan alleen het vreemde gedrag van deze onbekende vrouw.

Al snel maakt deze vreemde situatie plaats voor de vondst van een mannelijk lichaam en het onderzoek leidt al snel naar een klooster in de omgeving van Crest.

Wat hebben beide zaken met elkaar te maken en lukt het de Gendarmerie om de zaken tot op de bodem uit te zoeken?

Allereerst wil ik vermelden dat ik persoonlijk direct aangetrokken werd door de titel en de samenvatting van het verhaal.

Na het lezen van het boek heb ik echter de originele titel van het boek opgezocht, ‘Le prieure de Crest‘, wat vertaald ‘Het klooster van Crest‘ betekent.

Deze titel is naar mijn idee passender, omdat de titel nu een verkeerd beeld geeft van het verhaal. Het klooster is op een andere manier betrokken dan de titel en samenvatting doen vermoeden en dat geldt ook voor het woord ‘kinderen’.

Desalniettemin mocht dit de pret niet drukken, en weet Sandrine je meteen vanaf de eerste pagina’s het verhaal in te trekken.

Het eerste hoofdstuk vindt plaats op een vrijdag twee mei en we maken daarin meteen kennis met de jonge tweede luitenant Benoit.

Meteen valt op dat de schrijfstijl in verhalende vorm is geschreven en hier moest ik persoonlijk heel even in schakelen.

Wel weet Sandrine je met haar wijze van schrijven te boeien en mee te nemen in een reeks vreemde gebeurtenissen die op het oog niets met elkaar gemeen lijken te hebben.

Haar schrijfstijl is naast boeiend, vooral ook beeldend en vlot. Dit in combinatie met de kortere hoofdstukken is het niet te doen om het boek tussendoor weg te leggen.

Daarnaast waan je je echt in een Frans buitengebied en dat gevoel komt dus onwijs goed over.

Vanaf halverwege het boek, worden de hoofdstukken afgewisseld met hoofdstukken vanuit de gedachten van Lea. Het meisje wat we hebben ontmoet in het eerste hoofdstuk.

Persoonlijk vond ik deze hoofdstukken een absolute toevoeging, omdat je door de gedachten van Lea stukjes achtergrond informatie krijgt.

Het verhaal an sich vond ik goed in elkaar zitten. Heel duidelijk komt naar voren dat Sandrine hedendaagse thema’s verwerkt in haar thriller.

In dit geval is het #metoo gehalte heel duidelijk en daarnaast heeft het boek zeker een feministische inslag. Niet alleen door een groot aantal vrouwelijke personages, maar ook vooral door datgene waar zij voor staan.

Net als Benoit vraag je je af waar het verhaal naartoe gaat, en met de vondst van nieuwe slachtoffers, worden puzzelstukjes na puzzelstukjes aan elkaar gelegd.

Hiermee werkt Sandrine naar een gaaf en spannend plot toe, waaraan ze absoluut ook gave twists heeft toegevoegd. Het einde voelde als een race tegen de klok en persoonlijk liet dit mijn hart sneller kloppen.

Het klooster speelt een rol in het verhaal, maar zoals ik al aangaf bij de vertaling van de titel, kan het een vertekenend beeld geven. De rol van het klooster is minder groot dan je zou denken.

Toch heeft Sandrine mij absoluut positief weten te verrassen met deze gave thriller. Ik heb er heel wat gelezen en vind deze absoluut uniek in zijn soort!

Het einde van dit boek heeft mij even fijn doen huiveren. Ik hou van onvoorspelbare eindes en hier kun je fijn zelf op door fantaseren!


Personages
Sandrine introduceert vanaf de start een grote hoeveelheid aan personages.

Door het vertelperspectief ga je niet heel erg de diepte in. Je moet het doen met wat je aan informatie krijgt, maar ik was daar juist gecharmeerd van.

Het aantal personages kan overweldigend overkomen, maar geef het zeker een kans. Want zodra je in de gaten hebt dat ze allen een rol in het verhaal hebben die van toegevoegde waarde is, wil je meer.

Ik vond de vrouwen in dit verhaal ook echt heel gaaf. Het zijn niet alleen mannen die kunnen doorslaan. En dat maakte dat ik juist dit verhaal extra spannend vond. Het is anders als anders.

Benoit is de persoon waar naar mijn idee toch wel de meeste aandacht voor is. Het is zijn eerste grote zaak en de jonge man moet zichzelf zien te bewijzen. Hij wekte een hoop sympathie bij mij op!


Conclusies
‘De kinderen van het klooster‘ is een thriller die net even anders is dan anderen. Het is geen Karin Slaughter, Mo Hayder of een Scandinavische thriller.

De schrijfstijl was in eerste instantie wennen voor mij, maar voelde al vrij snel natuurlijk aan.

De moorden en de gebeurtenissen vond ik interessant en hebben gemaakt dat deze thriller mij niet wilde loslaten. Ik ben verrast en gecharmeerd! Zeker van de vrouwelijke rollen in het geheel!

Het heeft mij absoluut doen besluiten Sandrine’s eerste boek; ‘Het dubbele geheim van de familie Lessage‘, ook aan te schaffen.

Hou je van thrillers en ben je toe aan iets anders, ga dan absoluut voor het boek van Sandrine zitten.

En uiteraard laat ik je ook t.z.t. weten wat ik van haar eerste boek vond!