Lezersrecensie
Onwennige start van nieuwe serie
Een man doet een gruwelijke ontdekking wanneer hij een naakte en sterk vermagerde vrouw vindt in the middle of nowhere.
Het blijkt te gaan om een vrouw die al wekenlang vermist is. De vrouw praat nauwelijks en lijkt uitgehongerd. De politie tast in het duister over wat er met haar gebeurd is.
Als ze niet veel later een melding krijgen dat nog een vermiste persoon is teruggevonden en in dezelfde verwarde toestand verkeert, wordt het tijd om alert te zijn op verbanden.
Brigadier Aidan Corcoran krijgt de taak samen te weken met psycholoog Marie Palmer. Echter lijkt er geen verband te zijn tussen beide slachtoffers, behalve dat beide blootgesteld zijn aan martelingen die hun zintuigen hebben aangetast.
Als er nog een vrouw verdwijnt, start een race tegen de klok om uit te zoeken wat de personen met elkaar te maken hebben, wie de ontvoerder is en wat deze wil bereiken.
Het boek start met de vondst van een naakte vrouw en door deze gebeurtenis zit je direct in het verhaal. Je wilt, net als de politie, uitzoeken wat er aan de hand is. Wat mij betreft een treffende binnenkomer waarmee Ed James de toon zet voor het verhaal.
In de hoofdstukken daarna maken we al snel kennis met brigadier Aidan Corcoran, zijn baas Alana Thompson en later forensisch psycholoog Marie Palmer.
Het boek is verdeeld in drie dagen en elke dag heeft zijn eigen hoofdstukken die afwisselend vanuit diverse personages zijn beschreven.
Alhoewel bij sommige hoofdstukken de naam boven het hoofdstuk staat, zijn ze geschreven vanuit de derde persoon en is hier en daar ook vanuit een ander personage geschreven. Dit was hier en daar verwarrend.
In het verhaal vinden we ook hoofdstukken terug vanuit slachtoffers die hun eigen verhaal vertellen. Deze zijn geschreven in de ik-vorm en vond ik zeker een toevoeging aan de rest van het verhaal.
Dit geldt ook voor een hoofdstuk vanuit een bijzondere getuige en een hoofdstuk waarin een ontvoering lijkt plaats te vinden.
Toch twijfelde ik hier en daar over de schrijfstijl van Ed James. Soms moest ik wat sneller schakelen doordat hij wisselde van personages en dat vond ik in dit geval verwarrend overkomen. Desalniettemin wordt de spanning goed opgebouwd, waardoor het verhaal zelf absoluut vlot wegleest.
Het verhaal an sich zat absoluut goed in elkaar wat mij betreft. Het begint al zeer mysterieus met de vondst van de vrouw, en de zaak wordt ingewikkelder wanneer er een volgend slachtoffer gevonden wordt.
De verbanden zijn voor de politie niet duidelijk in het begin en Ed James neemt je hierdoor echt mee in het onderzoek zonder alles meteen prijs te geven. Je voelt hierdoor de druk die de politie ervaart en de drang de zaak op te willen lossen.
Deze spanning ontwikkelt zich aan het einde in een razend tempo, wanneer er nog een ontvoering plaatsvindt.
Ed James werkt hiermee naar een interessant plot toe, dat ik persoonlijk niet meteen zag aankomen. Ik houd van verrassingen dus wat mij betreft heeft hij dat goed gedaan en uitgewerkt!
Uiteraard bevat deze thriller thema’s als geweld en mishandeling, maar ook vinden we hier psychiatrische problematiek in terug. En zeker dit laatste thema vond ik absoluut interessant in dit verhaal.
Het boek sluit af met een hoofdstuk dat zich een jaar later afspeelt. Dit hoofdstuk laat ons meteen weten dat dit absoluut het eerste deel van een serie is en daar werd ik persoonlijk erg blij van!
Personages
Omdat Ed James er voor koos om zijn verhaal vanuit meerdere perspectieven te schrijven, kreeg ik niet helemaal de band met de personages waarop ik hoopte.
Ik miste de verdieping van de hoofdpersonages Aidan en Marie. Bij beide kreeg ik het gevoel dat Ed James heel erg aan de oppervlakte bleef.
Aidan Corcoran heeft iets meegemaakt in het verleden en is overgeplaatst naar de afdeling waar hij nu werkt en het blijft erg lang onduidelijk wat er zich heeft afgespeeld.
Toen de aap eindelijk uit de mouw kwam, was ik lichtelijk teleurgesteld. Het bleek niet het dramatische effect te hebben waarop ik hoopte.
Dit gold ook voor hoofdinspecteur Alana Thompson. Hij heeft met haar, vermoed ik, een streng maar rechtvaardig personage willen neerzetten, maar eigenlijk is ze te weinig aanwezig in het verhaal om op die manier over te komen.
Met psycholoog Marie Palmer had ik persoonlijk niets.
Dit was de eerste keer dat ik mij bij een mannelijke auteur ergerde aan de beschrijving en omschrijving van een vrouwelijk personage.
De reden waarom Marie werd ingezet is mij niet duidelijk, omdat zij geen enkele ervaring heeft met samenwerken met de politie en het opstellen van een daderprofiel.
Marie kwam heel onzeker over en de manier waarop Ed James haar beschrijft en daarnaast beschrijft vanuit Aidan is echt heel zwak.
Marie komt hier en daar over als een jong onzeker meisje dat net komt kijken in de wereld en die gered moet worden door een sterke stoere politieagent.
Dat ze ondanks haar opleiding en werk continu twijfelt aan haar eigen kunnen en herhaaldelijk zegt dat ze het niet meer aan kan, stoorde mij enorm. Het kwam daarnaast erg onrealistisch over.
Ik heb dan ook geen idee wat de bedoeling is van Ed James met zijn personage Marie.
Zowel de slachtoffers als de dader, vond ik in deze thriller zeer interessant. Alhoewel ik wellicht iets meer uitwerking had verwacht in wat de dader met zijn slachtoffers deed.
De dader vond ik in dit geval het beste uitgewerkt en dit heeft vooral te maken met de achtergrond die goed geschetst werd.
Conclusie
Ondanks wat kleine puntjes van kritiek, ben ik absoluut wel gecharmeerd van ‘Zonder Zintuigen‘.
De verhaallijn is goed en Ed James weet de spanning absoluut goed op te bouwen en vast te houden in het boek.
Ik had alleen meer uitwerking en verdieping willen zien van de hoofdpersonages.
Als ik het zou moeten samenvatten met één woord, zou ik ‘Onwennig’ hebben gekozen. Met betrekking tot de personages voelde het verhaal nog wat aftastend aan.
‘Ik heb een nieuwe zaak, en deze is nog erger dan de vorige…’
Een zin waarmee deze thriller afsluit en die absoluut wel smaakt naar meer.
Ik ben heel nieuwsgierig naar het volgende boek in deze serie.
Het blijkt te gaan om een vrouw die al wekenlang vermist is. De vrouw praat nauwelijks en lijkt uitgehongerd. De politie tast in het duister over wat er met haar gebeurd is.
Als ze niet veel later een melding krijgen dat nog een vermiste persoon is teruggevonden en in dezelfde verwarde toestand verkeert, wordt het tijd om alert te zijn op verbanden.
Brigadier Aidan Corcoran krijgt de taak samen te weken met psycholoog Marie Palmer. Echter lijkt er geen verband te zijn tussen beide slachtoffers, behalve dat beide blootgesteld zijn aan martelingen die hun zintuigen hebben aangetast.
Als er nog een vrouw verdwijnt, start een race tegen de klok om uit te zoeken wat de personen met elkaar te maken hebben, wie de ontvoerder is en wat deze wil bereiken.
Het boek start met de vondst van een naakte vrouw en door deze gebeurtenis zit je direct in het verhaal. Je wilt, net als de politie, uitzoeken wat er aan de hand is. Wat mij betreft een treffende binnenkomer waarmee Ed James de toon zet voor het verhaal.
In de hoofdstukken daarna maken we al snel kennis met brigadier Aidan Corcoran, zijn baas Alana Thompson en later forensisch psycholoog Marie Palmer.
Het boek is verdeeld in drie dagen en elke dag heeft zijn eigen hoofdstukken die afwisselend vanuit diverse personages zijn beschreven.
Alhoewel bij sommige hoofdstukken de naam boven het hoofdstuk staat, zijn ze geschreven vanuit de derde persoon en is hier en daar ook vanuit een ander personage geschreven. Dit was hier en daar verwarrend.
In het verhaal vinden we ook hoofdstukken terug vanuit slachtoffers die hun eigen verhaal vertellen. Deze zijn geschreven in de ik-vorm en vond ik zeker een toevoeging aan de rest van het verhaal.
Dit geldt ook voor een hoofdstuk vanuit een bijzondere getuige en een hoofdstuk waarin een ontvoering lijkt plaats te vinden.
Toch twijfelde ik hier en daar over de schrijfstijl van Ed James. Soms moest ik wat sneller schakelen doordat hij wisselde van personages en dat vond ik in dit geval verwarrend overkomen. Desalniettemin wordt de spanning goed opgebouwd, waardoor het verhaal zelf absoluut vlot wegleest.
Het verhaal an sich zat absoluut goed in elkaar wat mij betreft. Het begint al zeer mysterieus met de vondst van de vrouw, en de zaak wordt ingewikkelder wanneer er een volgend slachtoffer gevonden wordt.
De verbanden zijn voor de politie niet duidelijk in het begin en Ed James neemt je hierdoor echt mee in het onderzoek zonder alles meteen prijs te geven. Je voelt hierdoor de druk die de politie ervaart en de drang de zaak op te willen lossen.
Deze spanning ontwikkelt zich aan het einde in een razend tempo, wanneer er nog een ontvoering plaatsvindt.
Ed James werkt hiermee naar een interessant plot toe, dat ik persoonlijk niet meteen zag aankomen. Ik houd van verrassingen dus wat mij betreft heeft hij dat goed gedaan en uitgewerkt!
Uiteraard bevat deze thriller thema’s als geweld en mishandeling, maar ook vinden we hier psychiatrische problematiek in terug. En zeker dit laatste thema vond ik absoluut interessant in dit verhaal.
Het boek sluit af met een hoofdstuk dat zich een jaar later afspeelt. Dit hoofdstuk laat ons meteen weten dat dit absoluut het eerste deel van een serie is en daar werd ik persoonlijk erg blij van!
Personages
Omdat Ed James er voor koos om zijn verhaal vanuit meerdere perspectieven te schrijven, kreeg ik niet helemaal de band met de personages waarop ik hoopte.
Ik miste de verdieping van de hoofdpersonages Aidan en Marie. Bij beide kreeg ik het gevoel dat Ed James heel erg aan de oppervlakte bleef.
Aidan Corcoran heeft iets meegemaakt in het verleden en is overgeplaatst naar de afdeling waar hij nu werkt en het blijft erg lang onduidelijk wat er zich heeft afgespeeld.
Toen de aap eindelijk uit de mouw kwam, was ik lichtelijk teleurgesteld. Het bleek niet het dramatische effect te hebben waarop ik hoopte.
Dit gold ook voor hoofdinspecteur Alana Thompson. Hij heeft met haar, vermoed ik, een streng maar rechtvaardig personage willen neerzetten, maar eigenlijk is ze te weinig aanwezig in het verhaal om op die manier over te komen.
Met psycholoog Marie Palmer had ik persoonlijk niets.
Dit was de eerste keer dat ik mij bij een mannelijke auteur ergerde aan de beschrijving en omschrijving van een vrouwelijk personage.
De reden waarom Marie werd ingezet is mij niet duidelijk, omdat zij geen enkele ervaring heeft met samenwerken met de politie en het opstellen van een daderprofiel.
Marie kwam heel onzeker over en de manier waarop Ed James haar beschrijft en daarnaast beschrijft vanuit Aidan is echt heel zwak.
Marie komt hier en daar over als een jong onzeker meisje dat net komt kijken in de wereld en die gered moet worden door een sterke stoere politieagent.
Dat ze ondanks haar opleiding en werk continu twijfelt aan haar eigen kunnen en herhaaldelijk zegt dat ze het niet meer aan kan, stoorde mij enorm. Het kwam daarnaast erg onrealistisch over.
Ik heb dan ook geen idee wat de bedoeling is van Ed James met zijn personage Marie.
Zowel de slachtoffers als de dader, vond ik in deze thriller zeer interessant. Alhoewel ik wellicht iets meer uitwerking had verwacht in wat de dader met zijn slachtoffers deed.
De dader vond ik in dit geval het beste uitgewerkt en dit heeft vooral te maken met de achtergrond die goed geschetst werd.
Conclusie
Ondanks wat kleine puntjes van kritiek, ben ik absoluut wel gecharmeerd van ‘Zonder Zintuigen‘.
De verhaallijn is goed en Ed James weet de spanning absoluut goed op te bouwen en vast te houden in het boek.
Ik had alleen meer uitwerking en verdieping willen zien van de hoofdpersonages.
Als ik het zou moeten samenvatten met één woord, zou ik ‘Onwennig’ hebben gekozen. Met betrekking tot de personages voelde het verhaal nog wat aftastend aan.
‘Ik heb een nieuwe zaak, en deze is nog erger dan de vorige…’
Een zin waarmee deze thriller afsluit en die absoluut wel smaakt naar meer.
Ik ben heel nieuwsgierig naar het volgende boek in deze serie.
1
Reageer op deze recensie