De erfgenamen

“De erfgenamen” van Anna Hope is een meeslepende roman die me meenam op een emotionele reis.
Het verhaal draait om de erfenis van de overleden Philip Brooke wat leidt tot een verkenning van de relaties tussen de kinderen en vrouw, allen beschadigd op hun eigen manier.

De erfenis - een groots landgoed met bijhorend 18 de eeuws landhuis en vele bijgebouwen in Sussex gaat naar zijn oudste inwonende dochter Frannie die er al 10 jaar lang intens actief is om de natuur de ruimte te geven zodat het ecosysteem zich kan herstellen en er opnieuw biodiversiteit ontstaat.

Broer Milo vindt het allemaal super wat ze doet maar wil samen met investeerder Lucas een open stuk in het bos opeisen om er een luxe herstellingskliniek neer te zetten, een behandelingscentrum voor psilocybinerherapie. Vader vond dit goed ook al stond het niet op papier. Frannie weet het allemaal nog niet zo goed en ergert zich wat omwille van persoonlijke redenen.

Jongere zus Isa trekt het zich allemaal niet zo aan. Zij keert terug niet enkel voor de begrafenis van haar vader maar ook om even haar eigen leven en huwelijk onder de loep te nemen.

Moeder ondergaat het zoals gewoonlijk - niet geheel aanwezig dus - want ze vindt er de kracht niet voor.

Naast de familieleden zijn er ook nog andere bijzondere personages zoals Ned, de eeuwige hippie die in zijn bus leeft in het bos. Hij lijkt een soort tovenaar, volledig één met de natuur, maakt kruidendrankjes en houdt van zijn gekweekte wiet en paddo’s.
En dan hebben we ook nog Clara die als laatste toekomt om de begrafenis bij te wonen. Ze lijkt op het eerste zicht een vreemde eend in de bijt maar ze heeft alle recht om aanwezig te zijn op het landgoed. Zij verrast de familie met haar onderzoek naar de oude historie van de familie Brooke en het oude landgoed en maakt hiermee praktisch komaf met hun droombeeld …

Hoogtepunten van het boek zijn de krachtige dialogen, de emoties van de personages, de complexe familiebanden, de onuitgesproken gevoelens en de beschrijvingen van de omgeving (het huis en de natuur). Het is niet enkel een diep verhaal over verlies en rouw, maar het gaat ook over de kracht van vergeving, verbinding en het proberen te herstellen waar mogelijk. Ook generatietrauma en slavernij komen aan bod, om toch even bij stil te staan.