Het leven van een dakloze

Wat als je op een dag alles kwijt geraakt en met jouw hele hebben en houden op straat belandt? Dit overkwam Ronny Van De Kieboom in 'Het Nachtlicht' van Erik Vlaminck. Ooit had Ronny een vrouw, een kind en had een bloeiende schilderszaak. Hij was de vakman die alles kan. Maar door tegenslag en zijn liefde voor alcohol komt hij in de goot terecht. Hij leeft op straat, zoekt eten in afvalcontainers en verdient wat geld met bedelen en met kleine criminaliteit. Het café 'Het Nachtlicht' waar de cafébazin Jeanne de scepter zwaait, is zijn nieuwe thuis. Daar kan hij samen met zijn maten vers getapte pinten drinken terwijl de jukebox luid schalt. Zo kunnen ze hun ellende eventjes vergeten...

'Het Nachtlicht' is terug een verhaal à la Erik Vlaminck. Zijn schrijfstijl is zo typerend : volks met typische Vlaamse woorden en uitdrukkingen, rauw, hard maar toch met een vleugje humor. Ooit was Erik zelf straathoekwerker in Antwerpen en wou na zo vele jaren zijn ervaringen verwerken in een boek. Zijn personages zouden zomaar mensen kunnen zijn die echt bestaan hebben. De fratsen, de ongelukjes die ze beleven door overmatig drankgebruik zijn hilarisch. Ik kon me de taferelen al levendig voorstellen. Gelukkig was cafébazin Jeanne daar om alles toch weer in goede banen te leiden. Ze waakt over haar daklozen. Ze mogen haar douche gebruiken wanneer ze vindt dat ze teveel stinken. Ze geeft hen eten. Het café blijft de hele nacht open maar om klokslag 3 uur tot 6 uur 's ochtends gaat de stekker van de jukebox uit het stopcontact zodat diegene die wil slapen dat ongestoord in het café kunnen doen. Kortom Jeanne is een vrouw met een gouden hart. Wat me ook opviel was dat ook al hebben ze het allemaal moeilijk, ze toch een hecht groepje blijven die in al hun miserie het voor elkaar opnemen en helpen indien mogelijk.

'Het Nachtlicht' is een boek om nooit te vergeten, het laat je beseffen hoe rijk je wel bent met een dak boven je hoofd.