Last woman standing?

Ik ben door dit boek gevlogen! Een dystopische YA van Nederlandse bodem die je op het puntje van je stoel laat zitten. Het is YA maar met volwassenheid in de thema's waardoor het zich uitstekend leent voor de niet YA doelgroep.

Alex leeft met haar vader in een ommuurd dorp vol mannen. Niemand weet dat zij eigenlijk een meisje is. Alex en haar vader doen er alles aan om dat zo te houden, want in een wereld waar geen vrouwen meer bestaan is geen enkele man te vertrouwen.
Wanneer na een verkenning één van de mannen terugkomt met de boodschap dat er een vrouw is gevonden besluiten de burgemeester en Alex' vader om een nieuwe groep op verkenning te sturen naar het laboratorium in Brussel waar de vrouw zou zijn. Alex mag niet mee, maar wanneer zij in het dorp niet meer veilig lijkt te zijn volgt ze de groep alsnog.
Ben zit bij die groep en Alex is al jaren verliefd op hem en ze hoopt hem ooit de waarheid te kunnen vertellen. Wat volgt is een reis door de wildernis waarin de wereld zonder vrouwen is vervallen. Achter elke boom schuilt gevaar en achter elke hoek een nieuwe uitdaging. Maar dichterbij, binnen de groep zelf, schuilt voor Alex het grootste gevaar.

Het verhaal wordt voornamelijk vanuit Alex verteld. Er zijn een paar hoofdstukken die vanuit Jack verteld worden, Alex en Jack ontmoeten elkaar tijdens hun reis naar Brussel. Jack heeft zelf ook een geheim dat hij met zich mee draagt en een eigen reden voor de reis naar Brussel.
De schrijfstijl leest heel prettig, Gommer heeft een wereld neergezet die geloofwaardig is. De gedachten en gevoelens waar Alex mee worstelt passen bij haar leeftijd maar doen niet kinderlijk aan. Ze heeft veel te verduren en hoe dit beschreven wordt maakt dat je Alex door de pagina's heen een arm om de schouders wilt slaan.
Het einde maakt nieuwsgierig naar het vervolg maar bied ook hoop dat zelfs in een uitzichtloze situatie er ruimte kan zijn voor een happy ending. Ik kijk dan ook uit naar het volgende verhaal.