Onvergetelijk poëtisch verhaal over verlies en veerkracht

Een poëtisch en emotioneel zwaar, maar onvergetelijke roman.
Het verhaal van Victoria "Torie" Nash is er een vol van verlies, moederschap en de bijzondere band tussen de mens en de natuur in het ruige Colorado van de jaren veertig.
​De schrijfstijl van Shelley Read is meeslepend en poëtisch en past heel goed bij het verhaal. Torie's innerlijke strijd is heel realistisch en ontroerend beschreven, passend bij haar geïsoleerde opvoeding en de tijd waarin het verhaal zich afspeelt.
De natuur, met name de perzikbomen, gronden haar bijna letterlijk in haar verleden, maar zijn tegelijkertijd een symbool van hoop voor de toekomst.
​Dit is een krachtig coming-of-age verhaal, gevolgd door de zoektocht naar een eigen plek in de wereld.
Als meisje wordt Torie al jong de vrouw des huizes in een huishouden vol mannen, niemand leert haar wat het is om vrouw te zijn, hoe ze haar gevoelens moet begrijpen, of wat echte liefde is. Dat maakt haar wat naïef, maar het past bij haar opvoeding. Wilson Moon leert haar liefde en passie kennen, en hij blijft de onvervangbare liefde van haar leven. Haar beslissing rondom haar zoontje is een hartverscheurende. Een onmogelijke daad geboren uit liefdevolle wanhoop.
​Het einde was mooi en bood de nodige vrede, maar ik miste toch een ander soort afsluiting. Ik had graag nog een extra hoofdstuk gewild van de eerste periode nadat Victoria en Lucas elkaar eindelijk ontmoeten en leren kennen. Of misschien een hoofdstuk vanuit Lucas' point-of-view.
​Het is een prachtig geschreven verhaal waarvoor ik 4,5 ster geef.