Beladen afsluiting

Ik vond dit een moedige en diepgaande reflectie verpakt in een heel persoonlijk verhaal.
Het centrale thema draait om de verwerking van rouw na de dood van haar echtgenoot 'A' en wat hij nalaat. De titel is op verschillende manieren te interpreteren: het huis is beladen met spullen (het bewijs van een gedeeld leven) en beladen met geschiedenis (de herinneringen, conflicten en de afwezigheid van de man zelf).
​De schrijfstijl is heel intiem en leest soms als een letterlijke stroom van gedachten, waardoor er ook veel herhaling in zit. Dit kun je echter ook zien als typerend; het toont het zoekende proces van de auteur in haar verwerking. De intimiteit is soms zo vergaand dat je je afvraagt in hoeverre de auteur de privacy van de kinderen heeft meegenomen in het schrinfproces. Het leest tegelijkertijd echter als een noodzakelijke afsluiting van haar kant.
​Wat het verhaal nog bijzonderder maakt, is de manier waarop de auteur haar persoonlijke verhaal gebruikt als lens voor een breder maatschappelijk onderwerp. Ze beschrijft vanuit haar ervaring en met veel aandacht de verandering in de man-vrouw verhouding begin jaren tachtig. Ze analyseert hoe de rol van het feminisme steeds meer meespeelde in de keuzes die vrouwen moesten maken. Ze gebruikt daarbij vaak ook citaten uit werk van anderen, bijna als een soort bevestiging dat wat zij voelt en ervaart terecht is.
Doordat ze na het overlijden van 'A' mag en kan kiezen waar ze voorheen geen keuzemogelijkheden had, wordt de moeizame strijd om vrouwelijke autonomie nog duidelijker.
​Al met al, een verhaal over rouw, erfgoed en de prijs van de moderne emancipatie.
Voor mij persoonlijk haalden de citaten en herhalingen mij steeds uit het verhaal. Het was zeker indrukwekkend en moedig om zoiets persoonlijks en intiems als de relatie tussen twee mensen op papier te zetten. De ups en downs van een leven samen waar twee mensen met veel hoop en liefde aan begonnen en wat eindigt in twee mensen die uit elkaar gegroeid zijn.