Goed gekozen titel

“Opgedroogde stukjes huidsmeer en restanten van geronnen bloed, het is een waar feestmaal voor de vele aanwezige vliegen”

Bij de eerste zin van het verhaal deinsde ik even achteruit: waar gaat dit naartoe? Een trieste weergave van een baby gedumpt op een vuilnisbelt in Mali maar een mooi opstapje naar het huis van Khadija die verstoten en of weeskinderen in haar eigen kleine huis opneemt om ze een veilig onderkomen te bieden. Hier maken we kort kennis met Youssef, een tienerjongen die ook in het huis van Khadija is opgegroeid. Hij besluit weg te gaan uit het opvanghuis, alles achter te laten en de wereld in te trekken zonder ook maar enig plan laat staan geld. Onderweg ontmoet hij vele jongens van zijn leeftijd, allemaal zijn ze op pad naar het verre Europa en dus wordt dat ook zijn doel.

De verhaallijn van Youssef wordt afgewisseld met die van Thiemo, een Nederlandse puber met een licht verstandelijke beperking. Hij heeft moeite met schoolwerk en is bij een verkeerd groepje jongens terecht gekomen. Zijn vader is niet in beeld en zijn moeder werkt hard om hen beiden te onderhouden met als gevolg dat ze te weinig aandacht voor haar zoon heeft die eigenlijk snakt naar aandacht. Het gaat mis met Thiemo als hij kennis maakt met de mooie, oudere Chimène die wel alle aandacht voor hem heeft.

Beide jongens komen op het verkeerde pad terecht door hun naïviteit en onvolwassenheid. Mensenhandel, drugs, seksueel misbruik , geweld, het komt allemaal aan bod. Hoewel de levens van Youssef en Thiemo zich in compleet verschillende landen afspelen hebben ze toch veel gemeen. Het einde van het boek heeft nog wel een onverwachte wending in petto! Heel prettig is de epiloog waar kort verteld wordt hoe de levens van de echte Youssef en Thiemo zijn verlopen.

Norman Jansen heeft er voor gekozen het verhaal in duidelijke taal te vertellen, geen ingewikkelde lange zinnen en korte hoofdstukken zorgen ervoor dat je snel door het verhaal heen leest. Hierdoor zou het ook uitermate geschikt zijn als jeugdboek of als lesboek bij een vak als Maatschapijleer bijvoorbeeld. Het is duidelijk dat de schrijver vanuit zijn eigen ervaringen dit verhaal heeft kunnen schrijven maar de soms wat feitelijke manier van vertellen zorgt wel voor afstandelijkheid, beide hoofdpersonen komen daardoor ook wat vlak over. Dit heeft er toe geleid dat de waardering geen 4 maar 3 sterren is geworden.