Prachtig eerbetoon, wel veel sport!

Een prachtig eerbetoon van een oude vriend aan zijn twee te vroeg omgekomen makkers, dertig jaar later.
Natuurlijk zijn de dagboekfragmenten van deze jongens, die de dood in de ogen kijken in de Sahara, aangrijpend, en hebben me niet los kunnen laten. Wat een vreselijke gedachte en hoe dapper hoe deze twee jongens met de naderende dood om zijn gegaan. Zorgen maken om de nabestaanden, met moed omgingen met de risicovolle reis die ze maakten en hem uiteindelijk noodlottig werd. Als grote jongens zijn ze de uitdaging aangegaan en als twee grote jongens zullen ze het verlies ondergaan.

Ontroerend hoe familie en vrienden vertellen over het proces daarna, en ze uiteindelijk een manier vinden om gehoor te geven om hier ' iets mee te doen'.

Het boek zou 5 sterren van me krijgen, maar naar mijn smaak werd er teveel over sport geschreven. Dat de jongens enorme sportfanaten waren is belangrijk voor het verhaal, maar ik moest me soms door vele voorspellingen, uitslagen en beschouwingen ploegen. Daar heb ik echt niks mee.

Desalniettemin een aanrader om te lezen, en een prachtig eerbetoon voor twee veel te vroeg omgekomen avonturiers waar lezers, zelfs na 30 jaar, nog veel van kunnen leren.