Joe heeft mij niet kunnen overtuigen...

Een mooi gekleurde lucht, een lichtflits, een zwerm vogels. De kaft maakte mij alvast nieuwsgierig. En wie is Joe?

Het verhaal begint in duisternis, exact twaalf minuten. Even later ontmoet juf Sophie (atheïste, veganiste,...) een zonderlinge man.

“Het leek wel of hij licht uitstraalde. Zijn lange zwarte haar en baard glansden prachtig, net als zijn donkergetinte huid... Hij glimlachte, en ze was even van haar stuk gebracht toen ze zag hoe ongelooflijk wit zijn tanden waren.”

Toen gingen bij mij de alarmbellen al af... de perfecte man voor een zeemzoetig chicklitverhaal! Maar nee, Joe is gewoon Jezus. Hij komt terug naar de aarde om al onze problemen aan te pakken. En dat gaat best vlotjes. Op korte tijd liggen de wereldleiders aan zijn voeten. Natuurlijk zit er ook de ‘bad guy’ tussen. Twaalf volgelingen brengen de lezer op de hoogte van de wereldproblemen. Zeer belerend, zeer theoretisch, geen natuurlijke conversaties. De parallellen met de Bijbel zijn duidelijk aanwezig, maar zeer clichématig.

Sophie is tot over haar oren verliefd, Joe mag direct toenadering tot haar zoeken, mag direct blijven logeren en knuffelen. Ach ja....

Al de personages blijven vlak en best ongeloofwaardig. Ook inhoudelijk heeft het verhaal me niet kunnen overtuigen.

De bedoeling van het boek is best mooi, samen aan een betere wereld werken, volgens de richtlijnen die we eigenlijk allemaal al wel kennen. Ook de webpagina van The Joe Project blijkt oppervlakkig te zijn, geen echte meerwaarde.

Een teleurstellend boek dat wel vlot leest, maar bij mij ook voor de nodige ergernis zorgde. Het concept had zoveel beter uitgewerkt kunnen worden, zoveel overtuigender. Alvast een gemiste kans om mij te overtuigen om volgeling van Joe te worden. ;)