Het vuur doofde langzaam....

Ik had het boek al een poosje op mijn TBR staan en was razend benieuwd naar het verhaal. Ik heb samen met een bookstagram vriendin een buddy read gedaan zodat we er samen over konden sparren.

In het begin was ik heel enthousiast, het verhaal liep lekker en maakte me nieuwsgierig naar meer. Door de dagboek stukjes kreeg je af en toe een tipje van de sluier van het heden. Dit was op het moment dat ik het las, leuk om te lezen, maar achteraf vond ik dat daardoor het verhaal aan het begin al teveel weg gegeven werd. Hierdoor merkte ik naarmate de personages ouder werden het vuur langzaam in het verhaal doofde. Het werd voorspelbaar en een tikkie saai. Ook miste ik de magie van een sprookje. Het was achteraf meer een romanachtige setting waarin je met Agnes mee ging in de wereld van rangen en standen en hoe zij langzaam opklom. Ook hierin was het soms ongeloofwaardig. Het ging haar allemaal best wel voor de wind. De schrijfstijl van de schrijfster sprak me wel aan. Het verhaal is beeldend geschreven en ik zag de situaties ook echt voor me.

Op de achterkant van het boek stond :
Er was eens iets anders is een prachtig verhaal dat het thema goed en kwaad in het beroemde sprookje nuanceert en verrijkt.

Persoonlijk denk ik dat het iets teveel is genuanceerd waardoor de magie van het verhaal een beetje verdwijnt. Het verhaal is wel verrijkt doordat de spot op de stiefmoeder staat, terwijl het originele verhaal vanuit Assepoester gaat. Al met al een mooi verhaal, maar niet geheel wat ik ervan had verwacht.