Zo alleen, zo alleen

Namens uitgeverij Luitingh Sijthoff mocht ik ‘Zo alleen, zo alleen’ – geschreven door A.K. Benedict – ontvangen als recensie-exemplaar, waarvoor nogmaals bedankt.

De flaptekst van het boek wist me eigenlijk direct al nieuwsgierig te maken. Menig kenner van de sprookjes van de gebroeders Grimm weet dat ze eigenlijk een stuk gruwelijker zijn dan de kindvriendelijke varianten. Ik was erg benieuwd hoe de auteur dit vorm ging geven in Zo alleen, zo alleen.

Het verhaal begint direct met een onheilspellende proloog, waardoor mijn nieuwsgierigheid naar het verloop van het verhaal nog meer aangewakkerd werd. Door de flaptekst en de proloog waren mijn verwachtingen ook direct redelijk hoog gespannen. Deels zijn deze verwachtingen ook zeker waar gemaakt, maar helaas deels ook niet.

Soms lees je een verhaal wat je eigenlijk heel goed wil vinden, maar wat je gewoon niet helemaal weet te pakken. Dat is iets wat ik bij dit verhaal heb ervaren. Het is wel op een intrigerende manier geschreven, maar het duurde voor mijn gevoel redelijk lang voordat ik een beetje mijn draai kon vinden in het verhaal. Wellicht kwam dit doordat ik toch een iets andere setting had verwacht, dan hoe het verhaal daadwerkelijk vormgegeven is. Ik had verwacht dat de sprookjes van Grimm meer naar voren zouden komen, met de daar bijhorende details. Dit viel mij persoonlijk een beetje tegen. Ik had het geheel wat spectaculairder verwacht. De sprookjes komen wel in het verhaal terug, maar dan in een vrij matige vorm.

Ook vond ik de continuïteit qua spanningsboog welke de auteur in het verhaal bracht niet stabiel. Tuurlijk hoeft een verhaal qua spanning niet altijd tot het plafond te gaan, maar ik kreeg een beetje het ‘alles of niets idee’ bij dit verhaal.

Qua verhaallijn is het verhaal opgedeeld in een drietal delen. Persoonlijk was het eerste deel wel echt mijn favoriet. Dit gedeelte wist mij ondanks wat opstartproblemen op redelijk wat vlakken te boeien. In dit gedeelte bleef de spanningsboog op een redelijk stabiel niveau.
Het verhaal is ook opgedeeld in verschillende POV’s. Ik vond dat hier een goede en vlotte afwisseling in zat. De personages waar vanuit je het verhaal leest, Lyla en Katie, zijn levendig en realistisch neergezet. De gebeurtenissen van de hoofdpersonages gaven een actie-reactie in de afwisseling. Hierdoor zat er een vlot leestempo aan het verhaal.

Het tweede deel was voor mij helaas wel een tegenvaller. Ik weet niet welke intentie de auteur had met dit gedeelte, maar het heeft mij niet weten te vinden.
De levendigheid van het eerste gedeelte zag ik hier helaas erg weinig terug. In dit gedeelte vond ik het op sommige momenten ook vrij lastig om mijn aandacht erbij te houden. Het werd in mijn ogen te onoverzichtelijk en onsamenhangend.

Het derde deel is de ontknoping van het verhaal. Mijn mening over het eerste en het tweede deel wordt hierin eigenlijk een beetje gecombineerd. Het einde was me enigszins wel duidelijk, en ook kwam de spanningsboog weer een beetje terug. Toch voelde het geheel niet helemaal goed afgerond en klopte het voor mij ook nog niet helemaal.

Ondanks dat mijn verwachtingen niet helemaal zijn waargemaakt heb ik me alsnog, gemiddeld genomen, prima vermaakt met dit verhaal.