Een feelgood vol ellende met een echt feelgoodeinde

Recensie: Leugens in de lente – Nanda Roep

“Wat was er toch gebeurd met haar leven..?
De chaos van het moment maakte het lastig om haar gedachten te ordenen. Het was gemakkelijker om maar te doen alsof ze geen idee had. In ieder geval voorlopig, tot de politie vanzelf aan haar deur zou komen om vragen te stellen...”
Welkom in de chaos
Nanda Roep verwelkomt je direct in de chaos die het leven van Manja is geworden. Een jonge weduwe die, samen met haar jonge zoon, naar haar ouderlijk dorp verhuisd om daar een nieuw bestaan op te bouwen. Maar het in haar herinnering gezapige dorp blijkt verre van wat het geweest is en toch is er ook niets veranderd.

Terwijl haar zoon Rayan redelijk snel aan zijn nieuwe leven gewend raakt, mist Manja haar echtgenoot en haar vriendinnen. Op aanraden van haar moeder gaat ze op zoek naar een nieuwe hobby in de hoop nieuwe contacten te leggen. Algauw komt ze een charmante heer tegen met wie ze een verzetje heeft. Ze had nooit kunnen bevroeden wat deze ontmoeting allemaal in gang zet.

Het einde van een huwelijk
Ilya woont heel haar leven al in het dorp. Sinds de geboorte van haar twee kinderen is haar wereld heel klein geworden. Manlief is veelvuldig op zakenreis en zij blijft thuis om voor hun dochters te zorgen. De sleur zit er goed in en wanneer ze erachter komt dat haar huwelijk niets meer voorstelt valt ze in een diep gat. Hoe moet ze verder? En wat zullen de buren er van denken?

Verdriet om de verloren kleindochter
Ineke is van de oude generatie in het dorp. Ze is gelukkig getrouwd met Jan en samen hebben ze een zoon Max. Max komt regelmatig over de vloer met zijn nieuwe vrouw Carlijn en hun dochter Amber. Uit een vorige relatie heeft hij nog een dochter Maxine. Zij woont bij haar moeder en komt zelden meer bij Ineke over de vloer. Ineke heeft hier veel verdriet van en zou niets liever willen dan dat ze haar kleindochter vaker ziet.

De dorpskern
Manja, Ilya en Ineke kennen elkaar niet, maar daar komt al snel verandering in, wanneer een noodlottig ongeval de levens van de dames aan elkaar verbindt. Maar was het wel een ongeluk? Of was er opzet in het spel? Is het leven zoals ze gewend zijn voorgoed voorbij? Of kent wonen in een ouderwets dorp onverwachte voordelen?

Feelgood vol narigheid
Leugens in de lente is een feelgood roman, maar er komt meteen wel erg veel narigheid voorbij. Je vraagt je af of dat überhaupt nog goed kan komen. Roep start spannend met het ongeluk, dat misschien geen ongeluk is. Je nieuwsgierigheid wordt direct geprikkeld, wat is er aan de hand? Waarom denkt men dat het wellicht meer is dan een ongeluk?

Even doorbijten
Het kost wat moeite om er echt goed in te komen. Dat komt omdat Roep de hele buurt zijn of haar visie op de ongeval laat uitspreken. Het is moeilijk te bepalen wie wat denkt en waarom. Daarna introduceert Roep een keur aan karakters en is het in eerste instantie lastig te onthouden wie nu bij wie hoort. Gelukkig zit er een mini stamboom voorin het boek en dat is geen overbodige luxe voor dit verhaal. Wanneer je even doorbijt zit je volledig in de sores van Manja en consorten.

Een volwassen verhaal in een kinderboek
De schrijfstijl van Roep is simpel en vlot. Korte zinnen en veel spreektaal schieten over de pagina’s. Af en toe voelt het aan alsof je een kinderboek leest, ware het niet dat de inhoud anders zegt. De karakters blijven soms wat oppervlakkig en zijn veelal overgeleverd aan opspelende hormonen. Toch sluit je ze in je hart door de herkenbare wensen en verlangens die ze hebben. Leugens in de lente voelt als een volwassen verhaal in kinderboekvorm. Luchtig, fantasierijk en zoals het een feelgoodboek betaamt met een feelgoodeinde.