Over koppigheid, moed, liefde en groei. Ook voor de volwassenen.

Twee broertjes verhuizen met hun ouders naar het dorp van opa en oma. Het stadse leven ruilen ze in voor een boerderij en ze laten hun vriendjes en alles wat ze kennen achter.

Opnieuw beginnen is best spannend, maar als pappa en mamma ook nog eens geen tijd voor je hebben en met allerlei ingewikkelde grote mensen dingen bezig zijn moeten ze het zien te redden met opa en oma.

Opa bouwt een grote toren in het bos voor oma. Iedereen verklaart hem voor gek en dan wordt oma ook nog eens ziek. Toch bouwt opa door.

In Beste broers neemt Jowi Schmitz je mee in een wereld die verandert, de problemen die volwassenen zichzelf soms aandoen en wat dit met de gezinsverhoudingen doet. Dit alles gezien vanuit het oudste broertje Raf, waardoor je direct geraakt wordt.

Een boek dat je in een adem uitleest. De twijfels van Raf, de luchtigheid van Robbie, het jongere broertje, en de wijze lessen van oma zorgen ervoor dat je van de ene emotie in de andere schiet. Letterlijk met een lach en een traan. De prachtige illustraties van Chuck Groenink zijn een met het verhaal en leveren een goede bijdrage aan de sfeer en het lezersgenot.

Zelf geeft Schmitz aan dat het gaat over familie, dapperheid en groei. Over de vrijheid die iedereen eigenlijk zou moeten nemen om de wereld te maken zoals hij of zij dat wil - niet omdat het nodig is, maar omdat het mooier is. Ook al stribbelt die wereld soms een beetje tegen.

Na het lezen van Beste broers ben ik om. Waarom nemen we allemaal niet een beetje meer die vrijheid om het leven mooier te maken? Ik ga dit boek een mooi plekje geven waar ik hem vaak zie om mezelf te herinneren hoe het ook kan.