Doe jezelf een plezier, en neem deze vast. 

Tom Metcalfe, een literatuurwetenschapper, raakt in de ban van een gedicht dat maar één keer werd voorgedragen bij een verjaardagsfeestje in 2014, voor vrienden en familie van Vivien Blundy. Het gedicht zelf werd verstopt en is nooit teruggevonden. Aan de hand van het archief van schrijver en echtgenoot Francis Blundy, van Vivien en de andere aanwezigen probeert Tom meer dan honderd jaar later de locatie te achterhalen van de sonnettenkrans.  In een wereld die door klimaatverandering en stijgende zeespiegels een pak soberder geworden is, wordt er teruggekeken op dat leven. 

Ik ga het zeker geen makkelijk leesbaar boek noemen, omdat het met momenten enorm traag leest en me meer dan eens een 'wat lees ik?'-gevoel gaf.  Tot het tweede deel, waarin alles duidelijk wordt.  De vraag stelt zich, hoeveel van wat we geloven is echt?  Hoeveel weten we van het verleden?  Hebben we wel alle informatie? En wat zullen toekomstige generaties over ons leven denken en begrijpen?