Geknakte roos op rouwkaart

Zoals gebruikelijk las ik ook dit boek van Daniëlle Bakhuis. In het verleden (2019) mocht ik iets opschrijven over haar boek 'De executie', waarvan het eerste gedeelte nagelbijtend spannend was. Daarvoor en ook daarna alle schrijfsel van haar gelezen.
Dat is bij haar nieuwste boek 'De schreeuw van Westerdam' ook aan te raden. Diverse personages komen ook in andere boeken voor, zoals 'Clownsnacht' en 'Het huis zonder einde'., maar het belangrijkste boek om vooraf te lezen is 'De bloedzomer van 1997'.
Is dat noodzakelijk? Niet per se, maar wel fijn om die kennis vooraf te hebben. Het boek refereert diverse malen aan de gebeurtenis sen rondom 'Dirtbag'.

Ik las dat er een beschrijving/beoordeling over dit boek is geschreven door 'Bibiboekt'. Inhoudelijk ben ik het vrijwel geheel met haar eens.
Daniëlle Bakhuis schrijft horrorverhalen waarin urban legends een rol spelen. In dit geval vooral de eeuwenoude legende van de Witte Wieven.

Het is een novelle-achtig verhaal. Dat wil zeggen qua aantal pagina's. Er lopen wel veel verhaallijntjes van verdachte personen. Dat is uiteraard om de lezer op het verkeerde been te zetten.

Het is oudejaarsavond 1999 in de veelbesproken millenniumwisseling. Daardoor zal niet iedere huidige lezer vertrouwd zijn met Bart en Ruud uit het veelbesproken tv.-programma Big Brother. Ook de aangehaalde muziek is uiteraard van die tijd.

Waar gaat het verhaal over?
Nancy heeft een rouwkaart kregen met een rode, geknakte roos erop met uit de krant geknipte letters en de mededeling dat ze op 31 december 1999 sterft.
Hoofdpersonage is haar beste vriend Justin die door Nancy's gedrag alle kanten wordt opgeslingerd. Wie heeft die brief geschreven? De verdenking gaat gelijk uit naar drie schoolvriendinnen, maar er zijn meer bloederige gebeurtenissen uit - met name -1997 of is het gevaar dichterbij?
Meer zal ik niet verklappen over de inhoud. Anderhalf uur lezen en je weet alles.

Ik ben eigenlijk geen liefhebber van horror - zeker niet in films. Ik beschrijf dit boek vanuit de gedachte dat lezers vanaf ca. 13 jaar het moeten lezen.
Daarom beoordeel ik het met vier sterren. het lijkt mij wel een aantrekkelijk boek voor die doelgroep: niet dik, redelijk spannend (het is niet te eng) en eenvoudig geschreven.

Voorin schrijft de auteur over 1999 waarin het horrorgenre goed was vertegenwoordigd (The Blair Witch Project) en de gedenkwaardige overgang naar het jaar 2000.
Achterin een nawoord waarin Bakhuis zich direct richt tot de lezer, een uitleg over haar voorliefde voor horrorverhalen en urban legends.
Tot slot kun je een QR-code scannen waarbij je direct toegang krijgt tot de playlist op Spotify met nummers als 'Heartbreaker'van Mariah Carey en Jay-Z en 'Waiting for tonight 'van Jennifer Lopez.

Op naar de volgende urban legend van Daniëlle.