Indrukwekkend debuut!

De cover, met de twee in elkaar lopende foto’s, waarvan er eentje op zijn kop staat, is om te beginnen zeer intrigerend, en veelbelovend.

Na een noodkreet van haar stiefzoon Immanuel komt Lydia te laat in Israël aan, en probeert ze vat te krijgen op wie hij was, en hoe zijn leven is verlopen, hoe het zo ver is kunnen komen.
Immanuel krijgt zelf ook een stem in het boek. Maar tegelijkertijd kun je je afvragen of het wel echt zijn stem is, of dat Ofra zijn verhaal vertelt. Of is het toch Lydia die zijn verhaal maakt?

Het Israëlisch-Palestijns conflict speelt op de achtergrond, maar toch ook weer niet helemaal. Wat vooral knap is, is dat de schrijfster hierin geen standpunt inneemt, ze observeert, verkondigt geen mening (en heeft duidelijk haar research gedaan).

Het is een boek met zoveel gevoel in, ik was er erg van onder de indruk.
De woordkeuzes, de zinnen, het verhaal, alles klopte. Hierdoor voel je als lezer echt mee, reis je mee, en zoek je mee naar antwoorden.

Een indrukwekkend debuut!