Mei: toeters en bellen!
Mei staat gelijk aan mijn verjaardag. Bij ons gaan verjaardagen gepaard met toeters en bellen. Een dagje vol extra warmte en liefde. Ook dit jaar was mijn dag eentje om te plaatsen in mijn verjaardag schuif. Mijn feestdag zinderde een weekje later nog na en het eerste cadeau werd reeds verzilverd. Een dagje Brussel met mijn lieve dochter. Doel: gaan eten in Bortiergalerij. Dochterlief en ik waren vooral nieuwsgierig naar het literaire koffiebar dat in de galerij bevindt. In een prachtige setting kan je verdwalen in een boek met een natje en een lekker droogje. Later een bezoekje aan de boekhandel Passa Porta. Een ding hebben dochterlief en ik gemeen, we kunnen uren verdwalen in een boekhandel. Om dan buiten te stappen met een aantal nieuwe boeken en een vervuld geluksgevoel. Een dagje met een gouden randje!
Welke boeken heb ik gelezen in mei?
****22 banen is een coming-of-age verhaal van de wiskundestudent Tilda, snel volgde er een vervolg Windkracht 17 daarin vertelt ze het verhaal van zus Ida. De schrijfster weet de lezer mee te trekken in de realistische gedachtegang van de jonge Tilda. Gedachten die overlopen met emoties van schuld, zorgen voor het zusje Ida en vooral zorgen voor de toekomst. Deze realistische gedachten zullen zeker het jonge lezerspubliek aantrekken. De pen van Wahl is een vlot leesbare rechttoe rechtaan, een pen die een moeilijk jong leven neerzet.
Een dodelijke biecht – Toni Coppers:
*****Het 21e deel uit de serie van Liese Meerhout, "Een dodelijke biecht", is tevens het 30e uitgegeven boek van Toni Coppers en co-auteur Annick Lambert. 30 jaar als schrijver en 30 boeken later heeft Coppers een krachtige afdruk neergezet in de misdaadwereld. Deze stijl zet hij door realiteit te verweven met een sterke spanningslijn. Deze misdaadthriller is geen bloederig en gruwelijk horrorverhaal. Nee. Coppers gebruikt de menselijke kant van het verhaal om ons mee te sleuren in de wereld van Liese Meerhout. Geen zonde om "Een dodelijke biecht" te lezen!
****Deze Hebban Leesclub is nog volop aan de gang. Het boek is verkozen tot Hebban boek van de maand en daar kan ik me zeker in terugvinden. Ik geef het boek vier sterren en ben zeker benieuwd naar de volgen delen van het verhaal rond Jay.
Mei werd ook een beetje een beestenboel
Ik ga naar de schapen – Marieke De Maré:
*****Marieke De Maré neemt de rol aan van leesdirigent en bepaalt het ritme doorheen het verhaal. Ze leidt en slaat de maat door de witruimte, maar ook door herkenning. Met eenvoudige bewoording leest de lezer over menselijke levensproblemen en verschillende thema’s. De eenvoudige woorden - soms twee - vormen poëtische citaten. Stilstaan en genieten. De emoties krijg je in handen en de adem geeft je dan weer rust als toeschouwer. Met elke zin voel je je dichter bij de karakters, alsof je tegen hen aanleunt. Een boek dat je kan herlezen en herbeleven op een andere manier. Ik ga naar de schapen bewijst dat je met een beperkt aantal woorden een groots verhaal kan neerzetten. Het boek komt zeker op mijn favoriete lijstje van 2025!
****Wat een ongelofelijke opbouw! Ingenieus! Het doek gaat langzaamaan open over een relatie van twee zussen. Waardoor de lezer echt gedreven wordt om verder te lezen. Vergeet niet: soms is niet alles wat het is, dat bewijst het verhaal Beer. Met kleine stukjes verleden die doorheen het plot worden verteld, krijgt de lezer een beeld van de familie Arthur. De eenzaamheid druipt over de woorden heen. Onuitgesproken wensen en ingevulde verlangens zijn maar enkele thema’s die over het San Juan Island hangen. Beer is niet snel of groot, Beer is eerder donker met een fabelachtige mist.
***Uniek met een dikke vette hoofdletter kan je het verhaal wel noemen. Bij de start lees je een humoristisch theatraal (klucht) verhaal. Dood en eenzaamheid worden met een vette knipoog neergezet. Als lezer zit je soms te gniffelen terwijl je een aantal filmische fragmenten voor je netvlies ziet verschijnen. Het telefoongesprek tussen Nives en Loriano start met een dorpsgeheim om dan een verrassende wending te nemen. Nadat alle kippen op stok zitten begint de sfeer een bocht te nemen van negentig graden. De communicatie gaat wat heen en weer, terwijl de humor wegslinkt. De auteur kon me wel vermaken, toch met hier en daar wat geklutste eindjes.
Mei eindigde met een wei vol schapen, en een bruine beer. En een kip die troost bracht bij de eenzame Nives.
Nu de vraag van mei: welk boek over dieren raden jullie mij aan?
