Bloedverwant

De Ierse auteur Stuart Neville is met Bloedverwant niet aan zijn proefstuk toe. Sinds zijn debuut in 2009 heeft hij al heel wat titels op zijn naam staan.

In dit boek volgen we Rebecca en haar dochter Monica, die door haar moeder ‘Moonflower’ wordt genoemd. Ze leven in een busje, zonder vaste verblijfplaats, en lijken op de vlucht te zijn. Ze voelen zich nergens veilig. Fysiek gaat het hen ook niet goed: Rebecca is uitgeput en Moonflower lijdt voortdurend honger. Het wordt duidelijk dat ze niet lang meer op deze manier kunnen doorgaan.

Tegelijk maken we kennis met FBI-agent Donner. Al twee jaar zit hij een mogelijke seriemoordenaar op de hielen, maar echt bewijsmateriaal ontbreekt. Zijn oversten willen dat hij het onderzoek laat rusten, maar Donner is vastberaden. Wanneer opnieuw een lichaam opduikt met gelijkaardige kenmerken, trekt hij alles uit de kast. Zelfs zijn privéleven komt hierdoor op de helling te staan.

Wat volgt is een ware klopjacht, en de vraag blijft: zal de moordenaar gevat worden?

Bloedverwant begint veelbelovend, met korte, krachtige hoofdstukken en handgeschreven brieven die extra context geven. Je zit er als lezer meteen middenin. Wat je echter niet meteen verwacht, is de horrorachtige wending die het verhaal later neemt. Daar moet je van houden, of je moet bereid zijn je eroverheen te zetten, wat gelukkig wel lukt.

Na het sterke begin sleept het kat-en-muisspel zich soms iets te lang voort, maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door de thematiek.
Boven alles is dit een boek over de onbreekbare band tussen moeder en dochter. De onmetelijke liefde die een moeder voelt voor haar kind is de rode draad in dit boek.