Teveel herhaling, teveel emotie

Na die avond is het tweede boek in de Nicky van Wijnen-reeks van Corine Hartman en meteen ook mijn eerste kennismaking met deze auteur.

Wanneer Isabel verkracht en vermoord wordt, kan haar zus Julia daar absoluut geen vrede mee nemen. Zeker niet omdat de dader nooit werd gevat. Julia is er rotsvast van overtuigd dat de baas van Isabel verantwoordelijk is en besluit hem van heel dichtbij in de gaten te houden.

Rechercheur Nicky van Wijnen komt terug uit ziekteverlof en moet het rustig aan doen. Ze krijgt de cold case van Isabel toegewezen en hoopt sporen te ontdekken die destijds over het hoofd werden gezien. Ze wil koste wat kost de zaak oplossen en Julia eindelijk rust gunnen, maar dat gaat ten koste van haar eigen gezondheid en veiligheid.

Het spijt me te moeten zeggen, maar dit boek was het echt niet voor mij. Ik verwachtte een spannende, vlot lezende thriller, maar bleef wat op mijn honger zitten. Het thema en het maatschappelijk belang zijn van grote waarde, maar het verhaal zelf wist me niet te grijpen. Ik had het gevoel dat ik telkens dezelfde emoties las van dezelfde mensen. Het draaide in cirkeltjes, waarbij de emoties de eerste viool speelden.
Het verhaal en de plot zijn op zich oké, maar de leeservaring viel voor mij tegen. Dat kan gebeuren. Hopelijk weten andere lezers er wél meer plezier uit te halen.