Ontsnappen aan de klauwen van de tijd

Guido Eekhaut is een Vlaamse schrijver van misdaadromans en novelles. Met zijn thriller ‘Absint’ won hij de Hercule Poirotprijs. Onder zijn pseudoniem Nellie Mandel haalde hij de shortlist van de Diamanten Kogel en werd hij meer dan eens genomineerd voor de Gouden Strop.
In samenwerking met Uitgeverij Vrijdag bracht hij onlangs ‘Het huwelijk van tijd en ijs’ op de boekenmarkt.
‘Het huwelijk van tijd en ijs’ neemt de lezer mee op reis.
In ‘la Valentine’, een achterstandswijk in Marseille, Zuid-Frankrijk, maakt detective Emanuel Selavy eenzaam en zonder enig succes jacht op Lönnroth, een misdadiger van het ergste soort én een meisjesdief. Theodora Steiner, onderzoeksrechter en rijkeluiszoon Raymond Roussel belanden eveneens in Marseille. Wat de drie personages bindt is het mysterie rond Lönnroth. Wie is hij? Waar houdt hij zich op ? Waaraan maakt hij zich schuldig? Bovendien leren ze dat hun vaders elkaar meer dan oppervlakkig schijnen gekend te hebben als medestichters van de Republiek van Antarctica zo’n goede honderd jaar geleden.
Alhoewel ‘Het huwelijk van tijd en ijs’ het etiket ‘thriller’ heeft meegekregen, voldoet het boek veeleer aan de kenmerken van een avonturenroman die naar het einde toe gekruid wordt met enkele spionage-elementen. Tegelijkertijd is het ook een reisboek. De vermelding van Roald Amundsen en Baedeker, uitgever van reisgidsen, versterken die indruk.
Het boek brengt twee verhalen. In 1924 stichten Adrian Selavy, Robert Steiner, Lucien Roussel, Abraham Penn en Lönnroth de Republiek van Antarctica en leeft de lezer mee op het ritme van het ijs. Tijd is een echo uit de bewoonde wereld die steeds meer en meer vervaagt. Nadat in het heden (2019) Selavy, Steiner en Roussel meer dan omstandig worden geportretteerd en het boek reeds zo ongeveer op de helft is, vangen zij, in het spoor van hun vaders, de tocht aan naar Antarctica. Zij hopen daar het mysterie dat Lönnroth omringt te kunnen ontrafelen. Passages in het heden wisselen af met episodes uit het verleden. Vragen worden beantwoord. En dan is de cirkel rond.
Echt spannend wordt het nooit. Interessant daarentegen wel. Met de personages als spreekbuis is Guido Eekhaut voortdurend aan het nadenken en filosoferen. Over een utopische wereld waar alles opnieuw te beginnen is, waar de bewoners kunnen ontsnappen aan de rampen, hebzucht en tirannieën die de mensheid teisteren. Over een nieuwe wereld waar een megalomane wetenschapper rijke mannen het geschenk van de heilige graal belooft ten koste van heel jonge meisjes die hij rooft, berooft en doemt tot een vroege dood. Het boek handelt over vergankelijkheid, angst voor de dood, de droom van eeuwige jeugd, maar evenzeer over wat mensen elkaar aandoen, over manipulatie, leugens en bedrog, over individuele integriteit, over moraliteit en over existentiële eenzaamheid. Over de geschiedenis die zich herhaalt.
‘Tijd’ is het hele boek door een belangrijke factor. De afwezigheid van klokken in Marseille onderstreept de achterstand in de wijk ‘la Valentine’ alsook de trage voortgang van het verhaal. De tijd is ongrijpbaar, staat op vele momenten stil en lijkt op te houden te bestaan op Antarctica vermits daar alles en iedereen bevriest in de tijd en alle besef van tijd verdwijnt.
Hoewel Guido Eekhaut regelmatig best moeilijke woorden gebruikt, heeft hij een zeer vlotte schrijfstijl. Het is even wennen, maar algauw ben je als lezer mee aan het filosoferen, zo aanstekelijk is het. Door middel van mooie metaforen en veel symboliek giet hij een vrij troosteloos beeld van de mensheid in een mooi verhaal. De vele paradoxen maken de leeservaring intens en nodigen uit tot nadenken. De ironie is nooit ver weg.
Om van ‘Het huwelijk van tijd en ijs’ een optimale leeservaring te maken, reserveer je als lezer best de nodige tijd. Een aanrader voor wie van avonturen houdt die tot nadenken stemmen.