De reis van Tiggy

Na deel 4 had ik het geluk dat ik meteen verder kon met deel 5, het verhaal van Tiggy.

Tiggy verandert in dit deel vrij snel van werkgever en komt te werken op landgoed Kinnaird in Schotland. Een prachtige plek waarbij de werkzaamheden van Tiggy daar me aanvankelijk niet echt wisten te pakken. Vanaf begin af aan is duidelijk dat Tiggy als een blok is gevallen voor haar baas Charlie Kinnaird, maar hij is getrouwd en heeft een dochter. In hoofdstuk 6 krijgen we de brief van Pa Salt te lezen, Tiggy blijkt ook in dat opzicht de afwijkende zus te zijn. Zij krijgt nauwkeurig te horen waar en bij wie ze zich moet melden om meer te weten te komen over haar biologische familie.
Vanaf hoofdstuk 10 kom je als lezer meer te weten over de familie Albaycín, de cultuur van de gitanos en de wereld van flamenco in Sacromonte - Granada - Spanje. Ik moest er even aan wennen, zeker aan hun armoede en achtergestelde positie, maar gaandeweg zat ik er helemaal in. Aan de ene kant is het jammer dat het verrassingselement van de connectie van de zus met deze verhaallijn al verklapt is, maar aan de andere kant is de geschiedenis zo rijk gevuld dat het je niet stoort en er voldoende verrassende wendingen overblijven.
Uiteindelijk reist Tiggy zelf af naar Granada om haar roots te leren kennen, de directe aanleiding daarvoor kwam voor mij onverwacht, evenals de reden waarom het voor haar beter is om na een poosje weer te vertrekken.
Het verhaal gaat daarna heel snel, een interessant stukje over Pa Salt en eindelijk meer duidelijkheid over de door Tiggy achtergelaten situatie in Schotland. De snelheid komt niet alles ten goede, want sommige passages worden naar mijn mening zo rap afgewikkeld dat het bij mij ten koste ging van de geloofwaardigheid, dat vond ik jammer.

Al met al toch een erg fijn boek, dat vlot weg leest. Een interessant levensverhaal van Tiggy, met aan het eind een korte introductie van zus Electra. Nieuwsgierig naar haar verhaal, maar stiekem nog meer naar Pa Salt...