Een heel bijzonder debuut. Steekt er met kop en schouders bovenuit.

Voor de leesclub van de boekenreizigers mochten we de debuutroman van Dorien Voskuil 'Totem' lezen. Dat bleek een zeer aangename verrassing.
Het is een mooie roman over familie, over keuzes moeten, kunnen, durven en willen maken en er dan ook naar leven. Karlijn heeft net promotie gemaakt en zal als schooldirecteur aan de slag gaan na de vakantie, ook al is ze er niet helemaal zeker van of dat nou echt wel iets voor haar is.
Groot is haar verbazing als ze dan een brief van een notaris krijgt waarin gemeld wordt dat ze een huis in Duitsland heeft geërfd en ook nog een mooie cent.
Andere protagonist is Rosa, een wat mensenschuwe kunstenares die als laatste kunstwerk een totem maakte. Rosa was eigenzinnig, zoals een goede artiest betaamt, maar ook een diepzinnig mens. De totem, symbool voor verbondenheid, voorbescherming van de familie is een oeroud symbool dat in zeer uiteenlopende culturen voorkomt, ook in culturen die niets met elkaar te maken hebben. Je vraagt je dan af hoé dat kan. De totem is dan ook de verbindende factor in het verhaal, tussen de personages en gebeurtenissen.
De auteur laat geel uiteenlopende personages aan bod komen, en laat zien hoe ze allemaal in min of meerdere mate op zoek zijn, en hoe ze ook allemaal op een of ander moment de leiding nemen in het verhaal.
Een prachtige roman waarin elk personage zijn eigen ontwikkeling doormaakt, op zichzelf en in relatie met de anderen. Het is een boek over hoe een mensenleven kan worden bepaald, door elk toeval, door welke familiebanden, door de plek van je wieg, door wie je opvoedde en liefhad of niet.
De schrijfstijl is modern, korte hoofdstukken en vlot leesbare zinnen die toch nergens banaal of vlak worden. Dat op zich lijkt me voor een debuut al een meer dan uitzonderlijke prestatie. Door dit boek ben ik weer meer gaan opzoeken over totems en totempalen, dus de auteur weet je écht wel gevangen te houden in haar verhaal. Absolute aanrader!