Een summier debuut

Heidi Koren (1975) heeft een Rotterdamse moeder en een Oostenrijkse vader en is opgegroeid in Twente. In 2015 debuteerde zij met de poëziebundel Gedachten over een mogelijk einde. Verhalen en gedichten van Koren verschijnen regelmatig in onder andere Literair Tijdschrift Extaze en Het Liegend Konijn. In december 2018 studeerde ze af aan de Schrijversvakschool Amsterdam en in 2019 verscheen haar debuutroman Hawaï 2000 bij uitgeverij Vrijdag.

Psychotherapeute Lin Bankers zit gedwongen thuis met een burn-out, haar moeder is onlangs overleden. Omdat ze ‘leuke dingen’ moet doen besluit ze een nieuwe bank te kopen, thuis aangekomen blijkt deze niet door haar deur te passen. De bank blijft op de veranda staan. Ondertussen dumpt de nieuwe partner van haar vader hem, na jaren zonder contact, bij Lin voor de deur, waar Lin hem op haar nieuwe bank laat bivakkeren.

Hawaï 2000 is opgedeeld in vier verschillende delen die het verhaal overzichtelijk maken. Het boek is duidelijk in verschillende tijdsblokken ingedeeld en langzaam vallen op die manier alle puzzelstukjes op hun plek. De indeling van de delen in korte hoofdstukken maken het geheel vlot leesbaar.

‘Alsof alles tevoorschijn kwam uit een aangrenzende wereld, een wereld waar ik wel naar kon kijken, maar waar ik mij niet in hoefde te handhaven.’

Lin trekt zich als kind terug onder water, letterlijk, tijdens het zwemmen, om niet toe te hoeven geven aan de echte wereld. Het is voor haar de ultieme ontsnapping. Wat Koren mooi doet is het zoeken naar details die totaal niet in de lijn der verwachting liggen maar wel in de herinnering van Lin een belangrijke rol spelen.

‘Het was maar een glimp, een schittering. Dan wist ik weer hoe haar lach had geklonken, hoe ze me had opgetild en mijn nek gekust, hoe haar hand had gevoeld als we over de markt liepen en ik een plakje kaas mocht.’

Veel zaken blijven echter ook te abstract of zonder duidelijke betekenis voor het verhaal, de merel die lang blijft zitten bij haar vader op de veranda en die hij vervolgens laat uitvliegen. De Buurman die geen naam krijgt, maar Lin wel verzorgt en er altijd voor haar is. Ook het einde laat de auteur open en daar waar de vader in het begin wordt neergezet als een demente en zeer hulpbehoevende man, lijkt hij tegen het eind van de roman ineens een stuk vlotter en zelfstandiger te zijn.

Het verhaal en de thematiek doen denken aan de debuutroman Lam van Hannelore Bedert en er zijn recent verschillende debuten verschenen met als thema de verstoorde jeugd en verknipte ouder-kind-relaties. Uiteindelijk blijft Hawaï 2000 te summier om echt het verschil te maken en te overtuigen.