Dubbel gevoel

Het boek is misleidend. Uiteindelijk begint het verhaal alsof dit waargebeurd is, terwijl Auschwitz (het museum) zelf heel veel zaken ontkent of niet kan bewijzen. Ik vind het wel belangrijk dat er bij een historische roman eerlijk gebleven wordt.
Wil je de commentaar van Auschwitz even doorlezen? Hier is de URL: https://www.facebook.com/auschwitzmemorial/posts/10155603674861097?__tn__=K-R
Daar staan veel puntjes in die best belangrijk zijn wil je het boek op een andere manier lezen dan zomaar aan te nemen dat elke letter waar is. Ja, historische romans omtrent Wereldoorlog Twee die waar zijn... Waar zitten ze? Als de personages etc niet bestaan hebben, dan kan ik er nog mee leven. Maar er zitten nog een heleboel andere foutjes in, jammer genoeg.

Het verhaal op zich was mooi. Een fijne roman om te lezen, in mijn geval horen. Al vond ik het soms ook wat vreemd vorm gegeven. Aangezien mannen en vrouwen eigenlijk niet door elkaar mochten lopen, en het duo in het boek er zowat in slaagt om de liefde te bedrijven.
Uiteraard, het is om een feit heen gewerkt. Maar ik merkte vooral dat er niet goed over nagedacht was. Omdat ze voor ss-officieren gewoon lopen te knuffelen en intiem zijn. Als het echt allemaal stiekem gebeurde, dan zou ik het nog kunnen begrijpen.
Hierdoor verloor de roman ook een beetje zijn waarde. Het was te eenvoudig. Het was to romantisch (in de noemer van de stroming Romantiek). Het hele boek is te geromantiseerd. Veel zaken konden ruwer getoond worden om echt het pijnlijke gevoel te begrijpen.
Als ik het boek zo las, dan had ik niet hetzelfde gevoel als bij de non-fictie verhalen of museum. Je zou bijna gaan denken dat het er zelfs niet zo erg was. Voornamelijk omdat de hoofdpersoon zowat de grootste luxe weet te bemachtigen. Dat nam voor mij de beleving en de setting af.

De personages en hun band vond ik dan weer wel mooi uitgewerkt. Zeker hoe iedereen eigenlijk een weg zoekt tussen werkelijke vriendschap, en banden om te overleven. Voor mij waren die stukken wel mooi naar voren gebracht en ik was er ook aangenaam verrast door.
Het enige personage wat voor mij niet goed geportretteerd werd was Mengele. Die man was een stuk luguber dan vrouwen te beoordelen op mooi of lelijke. Uiteindelijk wordt er maar één puntje echt aangehaald van zijn zieke daden. Wat ik jammer vond, want blijkbaar was de hoofdpersoon vaak in zijn aanwezigheid.

De plot was goed, de personages vielen op hun plek en de boodschap van dit boek is zeer mooi. Maar ik miste gewoon teveel: waarheid (over feiten die eenvoudig op te zoeken zijn), inleving (ik ben echt een bookcryer en het verhaal deed me zeer weinig vergeleken met andere bronnen), setting, duidelijkheid en vooral gevoel.
De personages leken niets van gevoel over te brengen. Zeker naar het chaotische einde toe kwam het gevoel niet bij me over. Ik heb dan nog het luisterboek 'gelezen', waar intonatie gebruikt wordt.

Een duidelijke conclusie kan ik niet vormen over dit boek. Vond ik het geweldig? Neen. Vond ik het slecht? Ook niet. Zou ik het aanraden? Ja, maar opnieuw: doe de nodige research over de waarheid. Een historische roman is geen geschiedkundige bron. Het is jammer om te zien dat zelfs een klein detail, zoals de scheiding van man en vrouw, genegeerd werd.