Chaotische roman met een interessante plot

Flardentango vertelt het verhaal van Eveline die verschillende raadsels uit haar familie probeert te ontraadselen. Ze probeert haar verleden, en voornamelijk dat van haar gezin, beter te begrijpen.

Het woord 'flarden' uit de titel mag je letterlijk nemen. Niet enkel beschrijft het de zoektocht van Evelin en hoe ze zich voelt, maar ook over hoe het geschreven is. De scenes staan zo ontzettend los van elkaar dat ik het geheel vaak miste. Ze komen na elkaar maar schommelen tussen heden en verleden.
De flashbacks zijn ook in de foute tijd geschreven naar mijn gevoel. Het gehele boek is in tegenwoordige tijd geschreven, iets waar ik als lezer zelf als niet zo'n voorkeur voor heb. Doordat ook de flashbacks in tegenwoordige tijd geschreven zijn, wordt er geen duidelijk onderscheid gemaakt tussen de fases in Eveline haar leven. Iets wat mij sterk dwarszat tijdens het lezen.
Voor mij kwam het boek heel chaotisch over. Ik wilde mee in het verhaal van een dans door tijd en het leven van een personage. Het werd gewoon zo'n puzzel na een tijdje, dat ik het niet correct gelegd kreeg. Volgens mij zijn er heel veel dingen die ik misbegrepen heb, of gewoon niet correct heb kunnen plaatsen in tijd, simpelweg omdat het zo door elkaar loopt.
Voor mij las het boek niet vlot. Ik heb me erdoor moeten sleuren en dat vind ik ontzettend jammer. Daarnaast had ik ook het idee dat ik niet aandacht genoeg las. Ik kon na 3/4 van het boek bijna niet meer volgen. Zodanig dat ik niet eens benieuwd was naar het einde.

Ondanks dat de manier van schrijven mij niet aansprak, en dat voor mij de leespret wat drukte, intrigeerde de plot mij wel. Het verhaal van Eveline is heel hobbelig en vooral haar emotie lokte me steeds weer terug naar het boek. Die vragen, die onrust die ze leek te hebben. Dat is de reden waarom ik verder bleef lezen.
De flaptekst sprak me ontzettend aan en ik vind dat op vlak van inhoud, het boek die verwachting heeft waargemaakt. Opnieuw: ik twijfel wel of ik alles goed heb kunnen plaatsen, of het verhaal wel klopt zoals de auteur het bedoelt heeft. Indien dat zo is: dan denk ik dat ze daar zeker in is geslaagd. De boodschap was er en dat is voor mij altijd heel belangrijk.

Flardentango mag je letterlijk nemen. Het is een schrijfstijl waar je van moet houden. Toch is de plot het waard om jezelf erdoorheen te sleuren. Achteraf gezien ben ik blij dat ik Eveline mocht leren kennen, en toch mee op zoek mocht gaan naar al die antwoorden.