Spannend, maar vluchtig

Gespleten adem is het debuut van Laure Oomens. Het idee heeft 15 jaar in haar hoofd gespeeld en daarvan is dit boek het uiteindelijke resultaat. Naast enkele prachtig geschreven actiefragmenten, kon ik niet altijd geboeid blijven door het vlugge tempo van de gebeurtenissen waardoor niet alles tot haar recht kwam. Ik ben er zeker van dat meer uitwerking dit boek goed gedaan zou hebben. Oomens bewijst dat ze schrijftalent heeft, jammer genoeg wegen de zwakkere stukken in het boek zwaarder door en ben ik niet volledig overtuigd.

Elena is het hoofdpersonage dat de lezer voornamelijk volgt. Zij heeft een redelijk moeilijk leven in de 'echte wereld' en maakt enkele nare gebeurtenissen mee. Opeens is haar opa verdwenen en achtervolgt Elena hem doorheen een boek. In de nieuwe wereld ontdekken Elena en haar nieuwe vrienden Giacomo en Dahlia een nieuwe vijand die ze moeten verslaan. Samen met de leider van een magisch volk, Amyrshe neemt het goede het tegen het kwade op. Een avontuur met veel verrassingen en ontwikkelingen volgt.

Oomens heeft een stabiele fantasiewereld opgebouwd. Alles zat er logisch in elkaar en het systeem was goed beschreven. Ook de actiescènes in het verhaal waren erg spannend. Het idee van het verhaal is erg goed, al wil ik zeker meer weten over alle magische krachten. De menselijke elementen uit de echte wereld werden ook mooi gecombineerd met de fantasie-elementen, bijvoorbeeld het mosterdgas.

Jammer genoeg is er ook een keerzijde aan de fantasiewereld. Hoewel zeer overtuigend, ontbreken veel beschrijvingen. Beelden schrijven kan een verhaal maken of breken. Het was moeilijk om de omgeving in te beelden. Er was te veel dialoog om alles in je op te kunnen nemen. Hierdoor versnelde het tempo ook, waardoor veel stukken in het verhaal erg vluchtig aanvoelden.

Mede door dat tempo was het ook moeilijk je te hechten aan de personages. Ze voelden vrij vlak aan. Het was letterlijk een strijd van goed tegen kwaad, met af en toe een verwijzing naar het verleden om diepgang te creëren, al was dit niet genoeg om mee te voelen met de personages. Elena verandert als de bliksem van een supernaief meisje, naar een sterke dame, zonder al te veel ontwikkelingsmomenten. Haar verleden met Fred lijkt haar gedrag ook niet te beïnvloeden in haar relatie met Giacomo. Alle ontwikkelingen gebeuren te snel. Er is geen adempauze om alles te laten bezinken. Het einde liep ook weer net wat te snel, met het verslaan van de vijand.

De shift van deel 1 naar deel 2 was abrupt. De schrijfstijl verandert volledig. Deel 1 is erg kinds geschreven, deel 2 een stuk beter, meer op het niveau van YA. Ik las dat dit de bedoeling was, maar deel 1 kon mij absoluut niet boeien. Op zich had deel 1 ook weinig tot geen bijdrage aan het verhaal, behalve dat Elena in een nieuwe wereld terecht komt.

Kortom, veel van mijn negatieve punten zouden opgelost geraken met een betere uitwerking/vertraging van het tempo. Het heeft veel potentieel en zeker in de actiemomenten blijkt dat Oomen zeker wel een bekwame auteur is.