Pageturner om u tegen te zeggen.

Isak heeft een slechte band met zijn vader omdat deze hem in de steek liet nadat zijn moeder en zusje om het leven zijn gekomen tijdens een brand. Als deze na al die tijd contact met hem opneemt en hem vraagt naar hem toe te komen omdat hij terminaal ziek is, staat Isak dan ook niet te springen. Zijn vriendin weet hem echter te overtuigen toch te gaan. Na aankomst in het huis van zijn vader, komt hij al snel in een psychologische rollercoaster terecht die maar op één manier kan eindigen.

In 2023 besprak ik in de leesclub op Hebban het fysieke boek Het hoge noorden, het debuut van Ulf Kvensler (https://www.hebban.nl/recensie/barbara-over-het-hoge-noorden). Ook dat boek had een hoog psychologisch niveau, maar dan meer in de vorm van groepsdynamiek. In de IJzige val, dat ik als luisterboek oppakte, gaat het vooral tussen Isak en zijn vader Fredrik. Vertaald door Yvonne van de Straat en ingesproken door Roel Fooij genoot ik bijna 13 uur van dit originele verhaal.

Het boek bestaat uit twee verhaallijnen, beide verteld vanuit het perspectief van Isak. In het ene beschrijft hij de gebeurtenissen zoals ze op dat moment plaatsvinden; in het andere verhaal bevindt hij zich in een politiecel en vertelt hij over de gebeurtenissen vanaf een bepaald moment. Op zich is dit al een fijne manier om de spanning in het verhaal te brengen, want je weet dus dat er iets gaat gebeuren waardoor Isak in de cel terechtkomt. Maar ook de uitstekend beschreven setting draagt daar zijn steentje aan bij. Niet zo raar overigens, als je bedenkt dat Kvensler van oorsprong scenarioschrijver is. Tot slot zijn de gebeurtenissen die Isak meemaakt als hij bij zijn vader verblijft zó extreem, dat je je regelmatig afvraagt of ze echt gebeuren of dat ze uitsluitend in het hoofd van Isak plaatsvinden. Meng daar nog een vleugje mystiek doorheen en de mindf*ck is compleet. Dit maakt van IJzige val een pageturner waar je u tegen zegt.

Aangezien het verhaal vanuit het perspectief van Isak wordt verteld, ben je als lezer volledig afhankelijk van zijn waarnemingen. Hierdoor is het per definitie subjectief wat we te weten komen over de andere personages in het boek. Toch worden deze voldoende uitgewerkt om een mening over hen te kunnen vormen.

Kvensler schrijft in toegankelijke taal, waarbij hij soms zelfs neigt naar spreektaal. Hij wisselt conversaties, waarnemingen, gedachten en plaatsbeschrijvingen goed af waardoor het een dynamisch geheel is en makkelijk wegleest. Hierbij is de onderhuidse spanning continu aanwezig.

Waar ik zelf altijd bang voor ben bij dit soort sterk opgebouwde verhalen, is dat het eind uitgaat als een nachtkaars en was dan ook aangenaam verrast dat dit bij IJzige val niet het geval is. Na verschillende plot twists waarvan het merendeel het predicaat tof maar niet verrassend krijgt, weet de auteur je hier toch nog te verbazen. Bij de laatste pagina aangekomen, heb je bijna alle antwoorden om het boek met een tevreden gevoel dicht te slaan. Bijna. En dat maakt een goede thriller alleen maar beter.