Lezersrecensie
Een schrijver om rekening mee te houden
Wat doet het feit dat een boek geschreven is door een auteur met een Zweeds klinkende naam met je verwachtingen? Op z’n minst dat je met een Scandinavische thriller te maken hebt, dus de lat ligt hoog. Als blijkt dat de naam een pseudoniem is voor de Nederlandse auteur Martyn van Beek (Waalwijk, 1975) lijkt dat een gok, zeker voor fervent Sandi-lezers. Dat in het achterhoofd houdende, dook direct de volgende vraag op: is Lotgenoten, het tweede deel in de serie met criminologe Jackie Laurijssen en ex-rechercheur Joszef Daalderop, als standalone te lezen of is het toch verstandiger om eerst Huisgenoten erbij te pakken?
Melanie -gescheiden, twee zoontjes- is een aantrekkelijke influencer en is dat niet geheel onverdienstelijk. Als ze op een gegeven moment niet meer online verschijnt en van de aardbodem verdwenen lijkt te zijn, duiken Jackie en Joszef in de verdwijningszaak. Deze blijkt niet op zich te staan: al eerder verdwenen er drie influencers in dezelfde periode; hiervan werden er twee dood teruggevonden waarbij de conclusie werd getrokken dat het om zelfdoding ging. Met behulp van een niet alledaagse denktank verzamelen Jackie en Joszef steeds meer informatie en komen ze dichter en dichter bij de moordenaar in de buurt. Deze blijkt echter een geduchte tegenstander te zijn, wat alle radertjes bij het opsporings duo op hoge snelheid laat draaien.
Het 335 pagina’s tellende boek begint met een krantenknipsel over de dood van een strafrechtadvocaat en de status van de gezondheid van criminologe Jackie Laurijssen, verwijzend naar Huisgenoten. Daarna volgt de proloog die gelijk de spanning in het verhaal brengt. De daarop volgende -korte- hoofdstukken gebruikt Vanström om de hoofdpersonages te introduceren en dit doet hij in een vlotte, bij tijd en wijle “in your face” schrijfstijl waardoor je de tekst af en toe twee keer moet lezen om te kijken of het er echt staat:
“Jozef pakte de bovenste menukaart en staarde naar de foto van een schaal sushi. ‘Ik weet het . Daar heb ik ook over nagedacht. Toch is het anders. Zie mij maar als een misdaadjournalist”
“Die schieten ze tegenwoordig ook midden op straat door hun hoofd”
Niet chique. Gelukkig word je al snel door de originele plotwendingen afgeleid, wat voor een verrassende en unieke leeservaring zorgt. Wat overigens vanaf het begin af aan duidelijk is, is dat het boek zich afspeelt in Nederland, waardoor direct alle Scandi-associaties in rook opgaan; dit wordt nog eens onderstreept door het feit dat het verhaal het duistere, het complexe van de Scandi’s ontbeert: het is spannend, maar het mist diepte.
De meeste personages komen goed tot leven doordat de auteur je veel informatie over hen geeft. Hierbij zijn gedachten, dialogen en gebeurtenissen mooi in evenwicht wat het leesplezier andermaal ten goede komt. Je hebt dan ook geen enkele moeite om je in de personages in te leven, al lijken de conclusies die het speurdersduo -en dan met name Jackie- trekt, soms wat uit de lucht gegrepen en daardoor minder geloofwaardig. Meer dan het licht optrekken van wenkbrauwen veroorzaakt dit echter niet. Een echt gemiste kans is de relatief oppervlakkige dader; gevoelsmatig zou een verdieping hier zeker op z’n plaats geweest zijn en het boek naar een hoger niveau hebben getild.
Een bijzonder pluspunt vind ik als je een boek uit een serie zonder moeite als standalone kunt lezen. Als daarnaast ook de voorgaande delen nog met plezier opgepakt kunnen worden, is dat helemaal top. Vanström verwijst in Lotgenoten regelmatig naar de gebeurtenissen in het eerste deel en dat is over het algemeen fijn; wat echter een totale no-go is, zijn de spoilers die de urge om Huisgenoten op te pakken totaal wegvegen. En dat is op z’n zachtst gezegd bijzonder, maar in ieder geval jammer.
Desalniettemin is Vanström een schrijver om rekening mee te houden. Lotgenoten is spannend, origineel en Joszef en Jackie zijn personages waar je alleen maar van kunt houden. De teaser aan het eind van het boek maakt zeker nieuwsgierig naar Soortgenoten, dat in de zomer van 2026 zal verschijnen. Mocht je echter van plan zijn deze serie op te pakken: begin dan vooral bij deel één.
Melanie -gescheiden, twee zoontjes- is een aantrekkelijke influencer en is dat niet geheel onverdienstelijk. Als ze op een gegeven moment niet meer online verschijnt en van de aardbodem verdwenen lijkt te zijn, duiken Jackie en Joszef in de verdwijningszaak. Deze blijkt niet op zich te staan: al eerder verdwenen er drie influencers in dezelfde periode; hiervan werden er twee dood teruggevonden waarbij de conclusie werd getrokken dat het om zelfdoding ging. Met behulp van een niet alledaagse denktank verzamelen Jackie en Joszef steeds meer informatie en komen ze dichter en dichter bij de moordenaar in de buurt. Deze blijkt echter een geduchte tegenstander te zijn, wat alle radertjes bij het opsporings duo op hoge snelheid laat draaien.
Het 335 pagina’s tellende boek begint met een krantenknipsel over de dood van een strafrechtadvocaat en de status van de gezondheid van criminologe Jackie Laurijssen, verwijzend naar Huisgenoten. Daarna volgt de proloog die gelijk de spanning in het verhaal brengt. De daarop volgende -korte- hoofdstukken gebruikt Vanström om de hoofdpersonages te introduceren en dit doet hij in een vlotte, bij tijd en wijle “in your face” schrijfstijl waardoor je de tekst af en toe twee keer moet lezen om te kijken of het er echt staat:
“Jozef pakte de bovenste menukaart en staarde naar de foto van een schaal sushi. ‘Ik weet het . Daar heb ik ook over nagedacht. Toch is het anders. Zie mij maar als een misdaadjournalist”
“Die schieten ze tegenwoordig ook midden op straat door hun hoofd”
Niet chique. Gelukkig word je al snel door de originele plotwendingen afgeleid, wat voor een verrassende en unieke leeservaring zorgt. Wat overigens vanaf het begin af aan duidelijk is, is dat het boek zich afspeelt in Nederland, waardoor direct alle Scandi-associaties in rook opgaan; dit wordt nog eens onderstreept door het feit dat het verhaal het duistere, het complexe van de Scandi’s ontbeert: het is spannend, maar het mist diepte.
De meeste personages komen goed tot leven doordat de auteur je veel informatie over hen geeft. Hierbij zijn gedachten, dialogen en gebeurtenissen mooi in evenwicht wat het leesplezier andermaal ten goede komt. Je hebt dan ook geen enkele moeite om je in de personages in te leven, al lijken de conclusies die het speurdersduo -en dan met name Jackie- trekt, soms wat uit de lucht gegrepen en daardoor minder geloofwaardig. Meer dan het licht optrekken van wenkbrauwen veroorzaakt dit echter niet. Een echt gemiste kans is de relatief oppervlakkige dader; gevoelsmatig zou een verdieping hier zeker op z’n plaats geweest zijn en het boek naar een hoger niveau hebben getild.
Een bijzonder pluspunt vind ik als je een boek uit een serie zonder moeite als standalone kunt lezen. Als daarnaast ook de voorgaande delen nog met plezier opgepakt kunnen worden, is dat helemaal top. Vanström verwijst in Lotgenoten regelmatig naar de gebeurtenissen in het eerste deel en dat is over het algemeen fijn; wat echter een totale no-go is, zijn de spoilers die de urge om Huisgenoten op te pakken totaal wegvegen. En dat is op z’n zachtst gezegd bijzonder, maar in ieder geval jammer.
Desalniettemin is Vanström een schrijver om rekening mee te houden. Lotgenoten is spannend, origineel en Joszef en Jackie zijn personages waar je alleen maar van kunt houden. De teaser aan het eind van het boek maakt zeker nieuwsgierig naar Soortgenoten, dat in de zomer van 2026 zal verschijnen. Mocht je echter van plan zijn deze serie op te pakken: begin dan vooral bij deel één.
1
Reageer op deze recensie
