Gelaagde thriller die het predikaat briljant verdient.

Ruim twee jaar heeft een van Nederlands beste thrillerschrijvers ons laten wachten op een nieuw deel in de succesvolle serie De repairclub. Maar eerlijk is eerlijk: het is het wachten meer dan waard geweest want Charles den Tex (Australie,1952) heeft het wéér geflikt. Begin je met lezen, dan leg je De vergeten spion niet zo eenvoudig naast je neer. Dit derde deel rondom de ex-chef van de geheime dienst heeft werkelijk alles in zich om een onuitwisbare indruk achter te laten.

Tijdens een bijeenkomst van de repairclub beschuldigt een invalide man John Antink ervan dat dit door zijn toedoen is. Als er dan ook nog een bom ontploft en een van de leden van het repairteam in de ontstane chaos wordt ontvoerd, moet John diep in zijn verleden als geheim agent graven om erachter te komen wie hiervoor verantwoordelijk zou kunnen zijn. Terwijl in Nederland een team alles op alles zet om de ontvoering te beëindigen, worden we door middel van John's dagboekfragmenten uit 1974 meegenomen naar een ingrijpende missie in Libanon. En het heeft er alle schijn van dat deze missie hem anno nu eindelijk heeft ingehaald.

Vanaf de eerste pagina word je meteen het verhaal ingezogen: direct zit je in het hoofd van Antink en ben je getuige van zijn bijzondere denk- en observatievermogen. Doordat de gebeurtenissen zich vervolgens in een sneltreinvaart afspelen, krijg je als lezer niet de kans om te relaxen. Sterker nog: door de intrigerende verhaallijnen, en de constant aanwezige spanning die zich zowel fysiek als mentaal aandient, zit je op het puntje van je stoel waar je vervolgens de hele rit blijft zitten.
Het boek bestaat grofweg uit twee sterk uitgewerkte verhaallijnen die in eerste instantie niet direct met elkaar gelinkt kunnen worden, maar naarmate het verhaal vordert, als puzzelstukjes in elkaar vallen. De onverwachte plotwendingen houden je tot op het laatste moment scherp, zonder dat ze op enig moment gekunsteld aanvoelen.

Dit komt ook door de buitengewoon goed uitgewerkte personages die ieder op hun eigen manier worstelen met hun demonen, niet in de laatste plaats Antink zelf. Hierdoor voelen ze ongelooflijk realistisch aan en kost het je als lezer geen enkele moeite je in hen te verplaatsen, waardoor hun motivatie en daaropvolgende keuzes des te krachtiger overkomen. De intense leeservaring die hierdoor ontstaat zorgt niet zelden voor oprechte emoties en momenten van reflectie: want wat zou jíj doen in zo’n geval? Hierdoor blijf je nieuwsgierig naar wat er gaat gebeuren, maar ook hoe de personages zich ontwikkelen en omgaan met de uitdagingen die hun pad kruisen.

Die intense leeservaring wordt versterkt door de beeldende schrijfstijl die Den Tex er op na houdt. Je waant je zonder enige moeite in het Libanon van de zeventiger jaren, waarna je even zo makkelijk de weg terug naar het hier en nu weet te vinden. Naar de hachelijke situatie tussen de ontvoerders om je vervolgens weer feilloos in de race tegen de klok te mengen, samen met het team van de veiligheidsdienst.

Wat De vergeten spion echter uniek maakt is de manier waarop de auteur het actuele thema geaardheid weet neer te zetten in de stoere en veelal conservatieve spionnenwereld van weleer. Moeiteloos verheft de auteur de eerder subtiel aanwezige rode draad tot een allesbepalend keerpunt in het leven van de toenmalige spion en zijn naasten. Dit, in combinatie met het hoge “what-if” gehalte maakt dat deze thriller nog lang na suddert, ook als je de laatste pagina hebt omgeslagen en het boek is dichtgeklapt. Hiermee heeft Charles den Tex wederom een meesterwerk afgeleverd dat iedere fan van het spannende genre moet hebben gelezen en moeiteloos het predikaat briljant verdient.