Winterplein

Recensie
“Liefde is het enige wat groeit als je het samen deelt”.

In ‘Winterplein’ neemt Sandra Konst de lezer mee naar een sprookjesachtige winterwereld, waarin het licht van kerstmarkten en attracties contrasteert met de schaduwen van een verleden dat niet vergeten wil worden. De hoofdpersoon, Lotta, probeert na een ingrijpende periode haar leven weer op te bouwen. Ze vindt werk in een pretpark, waar ze op het zogeheten Winterplein kinderen fotografeert met een vrolijke sneeuwman. Tussen de glinsterende lampjes en geur van warme chocolademelk probeert ze opnieuw vreugde te vinden maar oude wonden laten zich niet zomaar sluiten.

Langzaam kruipen er nieuwe mensen haar leven binnen: buurman Tom met zijn troostende gelukskoekjes, en James, haar charmante teamleider, die onbewust iets in haar losmaakt wat ze lang had weggestopt. Wanneer Lotta vreemde en dreigende berichten begint te ontvangen, vervaagt de grens tussen verleden en heden, en wordt duidelijk dat ze haar oude demonen onder ogen moet zien.

Sandra schept wederom een fijne warme sfeer ij het verhaal net zoals bij ‘Oktoberlaan’. Haar schrijfstijl is beeldend maar licht, waardoor de lezer zich moeiteloos in de winterse omgeving kan verplaatsen. Het contrast tussen de feestelijke omgeving en Lotta’s innerlijke strijd zorgt voor gelaagdheid en emotionele diepte.
Achter elke lach, schuilt vaak ook een traan.

De personages waaronder Lotta worden fijn beschreven. Heb ze echt in mijn hart gesloten. Vooral de boodschappen op de gelukskoekjes, zo leuk bedacht! Gelukskoekjes vind ik sowieso altijd leuk, altijd spannend wat voor een boodschap erin zit!

Voor lezers die houden van winterse romans vol emotie, hoop en een vleugje mysterie, is dit een heerlijke titel voor de koude maanden.