Een jaar sukkelen in Drenthe

Soms valt een boek tegen, en flink ook. Dit is er zo een. Er vliegt een sperwer door de tuin, de ooievaar op het nest kleppert en de buren komen even langs. Weer een dag voorbij. Dit gaat zo'n beetje een heel jaar door. Opvallend genoeg komen de ooievaars in de tweede helft van het boek niet eens maar aan bod, want die zitten in Afrika. Een ooievaarsdagboek, zoals de ondertitel stelt, kan je dit dan ook nauwelijks noemen. Wat is het dan wel? Een tuindagboek? Daarvoor gaat het te weinig over insecten en planten. Een vogeldagboek dan? Daarvoor ontbreekt het aan basale vogelkennis. Zo struint er in februari een fitis door de tuin (zeer onwaarschijnlijk, fitissen komen pas eind maart terug in Nederland) en meent de auteur op een gegeven moment zelfs een witbandkruisbek te zien in een boom. Schier onmogelijk: in 2021 zijn witbandkruisbekken nergens in Nederland ter plaatse gezien. Wat overblijft zijn persoonlijke notities over een jaar sukkelen in Drenthe.