Een vlot leesbaar boek voor vissers van jong en oud.... !

Hans Sibbel is cabaretier. Ruim 25 jaar vormde hij met Dolf Jansen het duo “Lebbis & Jansen”, en daar ken ik hem ook van. Sinds 2000 maakt hij solovoorstellingen. HIj publiceerde drie boeken voor volwassenen. Dit is zijn eerste kinderboek.
De illustraties zijn gemaakt door zijn zus Marianne Sibbel.


Synopsis: Hans houdt van vissen- niet van de dieren, ja ook, maar vooral van het doen: ze vangen.
Wat begint in een watertje achter de begraafplaats, wegduikend voor de politie, mondt uit in reizen over de wereld om tussen de piranha’s die ene vis te vangen die zo bijzonder is. En hem daarna weer los te laten.


Ik ken Hans Sibbel van het lekker drukke cabaretier-duo en als solo artiest. Een heerlijke stem die razendsnel zijn verhaal doet. Daarnaast had ik een interview gelezen over zijn vis avonturen in een visblad. Nee, ik heb het vis-virus niet maar woon samen met een visfanaat. Hierdoor heb ik toch in de jaren enig viservaring opgebouwd wat betreft vakjargon, techniek en dergelijk ook al heb ik misschien twee keer een hengel vastgehouden. Noodgedwongen als wederhelft even bij de hengel weg moest ( zo wel een keer een karper binnen gedraaid maar dit terzijde).


Toen ik zag dat dit boek kwam dacht ik dit moet leuk worden. En een kinderboek van Hans Sibbel én over vissen. Wie weet gaat mijn wederhelft nu ook eens een boek lezen ? En inderdaad toen het binnenkwam was ik het meteen kwijt en na het lezen kreeg ik terug dat het lekker weg las, in het midden wat in zakte maar snel weer in razend tempo doorging. Maar of het een kinderboek was? Tot zover de mening van onze sportvisser.


Allereerst werd ik al blij van de kaft, wat een leuke illustratie waarbij de vis spullen door de lucht vliegen. En eerlijk gezegd bij de naam in combinaties met de titel wist ik dus dat ik dit wilde lezen. Oók omdat ik al op de hoogte was van de liefde voor vissen van de auteur.


Als je Hans Sibbel wel eens hebt horen spreken en je gaat dit boek lezen dan is het net of hij in zijn eigen snelle tempo het verhaal voorleest. Dit maakt dat je door het verhaal heen vliegt. De kinderen die dit boek zullen lezen zullen dit niet zo beleven maar het gaf voor mij wel wat meerwaarde aan de grappig geschreven tekst. Ik ben ook benieuwd als je dat stemmetje in je hoofd niet hoort de grapjes net zo grappig zijn, maar dit terzijde.


Ik zie vaak zat jonge kinderen langs de waterkant en hoe leuk is het dan voor hen om een boekje over vissen te lezen. Er is weinig op dat gebied en het moet laagdrempelig zijn omdat de kinderen die ik ken die vissen, liever aan de waterkant zitten dan een boek lezen. Laagdrempelig is het zeker, mede door de vrolijke illustraties.


In dit boek lees je vanaf de eerste viskriebel van toen tot nu. In het begin is de hoofdfiguur ook nog kind en sluit dat wel aan bij de belevingswereld van de jonge lezers. Als de hoofdpersoon opgroeit uiteraard niet meer maar ik denk dat de echte vissers wel zullen smullen van de visavonturen, al zullen ze weinig boodschap hebben aan het feit dat er veel wodka is in Kazachstan. Het lijkt of de auteur even vergeet, in zijn enthousiasme, dat hij een kinderboek schrijft en zijn memoires deelt. Vandaar dat mijn wederhelft twijfelde of het wel een kinderboek was.


Eigenlijk is het gewoon een lekker leesbaar en grappig verhaal voor jong én oud die iets met vissen hebben ( dat dan weer wel)