Een ode aan Masha

Het verhaal gaat over de schrijver Caleb Carr en zijn kat Masha, een Siberische boskat. Caleb haalde haar uit het asiel als hij verhuisd naar het platteland. De medewerkers van het asiel zijn blij dat Masha vertrekt, want ze is agressief naar de medewerkers toe. Masha is ook blij dat ze naar het platteland verhuisd; ze was achtergelaten in een lege flat door de bewoners die verhuisd waren. Zo is ze in het asiel beland. Caleb en Masha hebben allebei een traumatisch verleden en hebben daardoor veel steun aan elkaar.

De cover van het boek trok mij meteen. Het mooie kopje van Masha dat recht in de camera kijkt doet je smelten. De beeldende schrijfstijl van de auteur is prachtig, zo wil je steeds verder blijven lezen. Het zit vol met prachtige details. Hij neemt je mee in de mooie en minder mooie avonturen van Masha en hem. Masha houdt van klassieke muziek en Caleb heeft zelfs een cd gebrand met een compilatie van haar favoriete muziekstukken, getiteld "Mashamuziek" die hij vaak draait in de auto als ze op de terugweg zijn van de dierenarts.

"Tijdens de eerste winter betrapte ik haar zelfs een keer spontaan spinnend bij een bepaalde orkestrale ouverture van Wagner, die tot een van haar grote liefdes zou uitgroeien".

Het verhaal gaat ook terug naar de jeugd van Caleb en zijn toenmalige katten. Hij had toen al een grote liefde voor deze beesten en vond er ook troost. Het uitgebreide schrijven over hem en Masha is heerlijk om te lezen. Onder andere het mysterie van de Verdwenen Sokken vond ik hilarisch.

Een prachtig boek dat iedere kattenliefhebber zou moeten lezen. Trouwens ook als niet kattenliefhebber raakt dit boek je. Een echte aanrader.