Uniek verhaal!

Twee verhaallijnen die zich af spelen ten tijde van de tweede wereldoorlog.
Toch is dit een boek dat niet per se gáát over de Tweede Wereldoorlog. Het is knap hoe de auteur het verhaal in dit tijdperk heeft kunnen laten plaatsvinden, zonder er een oorlogsverhaal van te maken.

Abel en Alexander. Vrienden? Vijanden? Kennissen? Onbekenden? Alexander weet het niet meer, sinds hij zijn geheugen kwijt is, en hij is vastberaden om erachter te komen wat er gebeurd is en waarom hij in het rusthuis zit.
Het boek begint redelijk verwarrend, al past dat ook erg goed bij de situatie waarin Alexander zich begeeft. Stukje bij beetje geeft de auteur jou als lezer meer informatie waardoor je zelf de puzzelstukjes kan gaan leggen wat er precies gebeurd is en wat de link is tussen Alexander en Abel. Dit gebeurd allemaal vrij traag, maar past wel heel goed bij de sfeer van het boek!

Regelmatig vroeg ik mij af wat er nou precies aan de hand was, waardoor ik genoeg geprikkeld was om door te blijven lezen. En ja, wees gerust, op het einde komt alles helemaal bij elkaar en worden al je vragen beantwoord!

Witte Muren is een mooi, interessant en uniek verhaal dat zeker het lezen waard is.
Wel is het een bepaalde schrijfstijl waar je van moet houden. Ik lees niet vaak literaire boeken en vond het daarom ook soms lastig om mijn koppie erbij te houden omdat dingen niet altijd bij naam worden genoemd, maar jij het als lezer uit de tekst moest halen. Dit zorgt ervoor dat het een boek is waar je echt wel even voor moet gaan zitten en goed de focus moet hebben. Maar als je er eenmaal goed in zit leest het ook zo weg!

Ik heb ervan genoten en ben blij dat ik Witte Muren heb mogen lezen

3.5 ster