Domme en vervelende dieren.

Dit boekje zag ik toevallig staan in de bib.
Het deed me direct aan Toon Tellegen denken.
Ik verwachtte dus geestige en charmante verhaaltjes, maar het zijn rauwe stukjes, die meestal niet goed aflopen.
Na vijf of zes korte verhaaltjes had ik er genoeg van.
De plaatjes in het boek vind ik wel leuk.
En enkele verhalen zijn wel goed, zoals bv. “Hallo, kat”, waar een cynische kat moeite heeft om de opgelegde sessies bij de Anonieme Alcoholisten uit te zitten.
Blijkbaar is Sedaris wereldberoemd en gaat hij door voor de grappigste schrijver ter wereld.
Wel, ik vond dit boekje niet zo grappig.