Boeiend en meeslepend boek.

In “De lachende man” van Victor Hugo gebeurt zo veel, dat ik het niet in enkele zinnen kan vertellen. Wat een boek! Het is niet het bekendste boek van Victor Hugo, maar de schrijver vond het wel het beste wat hij ooit had geschreven.
Het verhaal begint op een ijskoude winteravond op de woeste, verlaten kust van Portland, waar een sinister gezelschap zich haastig inscheept. Een tienjarige jongen wordt daar achtergelaten.
Die jongen, Gwynplaine, heeft een monsterlijke lach op zijn gezicht.
Als kleine jongen is hij verminkt, zodat hij de lach nooit meer van zijn gezicht krijgt.
Men verminkte kinderen, om ze dan te verkopen, ter vermaak van het volk en van koningen.
In deze roman lezen we hoe het Gwynplaine verder vergaat.
Spannend, aangrijpend, ongelooflijk.
Ook heel veel maatschappijkritiek is er in terug te vinden.
Jammer dat sommige stukken (vooral als het over de lords van Engeland gaat) iets te lang uitgesponnen zijn. Maar spannend blijft het tot op het einde.
Ik vond wel dat er veel te veel 'noten' achterin het boek staan (524!), noten die er vaak niet veel toe doen en waar ik al snel niet meer elke keer ging naar kijken.