Niet motiverend.

Drie vierde van het boek gaat over hoe ontzettend saai het leven is als je nuchter bent.
In heel veel korte hoofdstukjes lijkt Evi je te willen overtuigen van de vele voordelen van alcohol drinken.
Haar plan was om gedurende een jaar geen druppel alcohol te drinken, en vooral om daar een boek over te schrijven, … dat uiteraard goed zou verkopen want zij is een Bekende Vlaming.
De hele tijd telt zij af naar dag 367, de dag waarop zij weer het glas aan de lippen kan zetten.
(Niet dag 366, want haar alcoholvrij jaar was dan nog een schrikkeljaar ook. Wat een pech.)
Doordat de coronacrisis losbarstte, was er geen cafébezoek meer mogelijk en feestjes waren al helemaal uit den boze, … en zij zou nu juist een boek schrijven over hoe moeilijk het is om IN GEZELSCHAP het glas te laten staan.
Snakkend naar het einde van dat jaar, hoorde zij haar uitgever plots zeggen dat ze er beter 500 dagen van zou maken, want nu er geen feestjes waren, kon je moeilijk een boek uitgeven over “niet drinken op feestjes”.
Vreemde redenering, want volgens mij was het in die tijd juist erg moeilijk om THUIS niet te drinken, … van pure ellende.
In het hele boek zie ik niet wat haar motivatie is.
Ze is niet overtuigd van de gezondheidsvoordelen.
Hoe ze het dan volhoudt, is mij een raadsel.
Waarschijnlijk alleen maar omdat dat boek er moest en zou komen.