Boeiend levensverhaal.

Winteruren.

Mooi en boeiend levensverhaal van een man die erg veel heeft meegemaakt in zijn lange leven.
Korte hoofdstukken, waar telkens duidelijk boven staat over welk jaar het gaat.
De jeugdjaren, de oorlog, expo '58, de jaren '90. Er wordt veel heen en weer gesprongen in de tijd. Sommigen vinden dat verwarrend; ik vond dit eerder een voordeel, want dat houdt het spannend tot op het einde.
Het hele levensverhaal is doorweven met twee liefdesgeschiedenissen. Richard is getrouwd met Anna-Maria, maar blijft zijn hele leven denken aan Fientje, die in Rusland is terechtgekomen en onbereikbaar lijkt. Hij kan haar maar niet vergeten.
Op de expo '58 ontmoet hij haar weer even. Zij is daar als hostess van de USSR.
Dit boek gaat over de vele toevalligheden in het leven en over keuzes maken, … of geen keuze hebben.


Ik vond het een mooi boek, behalve de stukken over Breendonk. Die waren zo hard en verschrikkelijk dat ik het boek, na het derde stukje over dat kamp, bijna vol afschuw opzij heb gelegd. Gelukkig las ik toch door, want het was verder zeker een fijne leeservaring.
(In het nawoord wordt uitgelegd waarom de gruwelijkheden van Breendonk er in zijn opgenomen.
Het verhaal gaat over de grootvader van de schrijver.
Maar die grootvader heeft niet in dat kamp gezeten. Hij zat 1 maand ergens in een kamp in Noord-Frankrijk en gelukkig heeft die mens niet meegemaakt wat er in dit boek beschreven staat!
De onmenselijkheid in zo'n kamp kan volgens mij perfect beschreven worden zonder alle folteringen tot in de bloederigste details te beschrijven, en het te doen uitschijnen alsof al die dingen echt gebeurden binnen de tijdsspanne van één maand.)