Dag Frieda, dag Joseph, dag Karlsson

Als je de hele serie hebt gelezen is het bijna een feest van herkenning om alle personen weer te ontmoeten: Lola, Jozef, Hal Bradshaw, Reuben MCGill, Cloë, Olivia, Karlsson en anderen.
Op pagina 79 komt  Frieda pas weer in beeld. Er zijn dan al een paar moorden gepleegd en als lezer weet je natuurlijk dat Dean Reeve hier achter zit. Frieda wil er liever buiten blijven en zit ondergedoken. Niemand weet waar ze verblijft.
Ze wordt op de begraafplaats gevonden door student Lola die een scriptie over haar wil schrijven. Frieda komt erachter dat Lola Dean Reeve heeft ontmoet. Ze voelt zich nu gedwongen om Lola te beschermen èn om te proberen een einde te maken aan het moorden van Dean Reeve door haar eigen leven te geven.
Met de herkenbare elementen is duidelijk gespeeld in dit boek:
in vorige boeken werd Frieda bijna een karikatuur met haar knisperende haardvuren, de eeuwige regen en de glinsterende plassen waar ze door heen liep op haar nachtelijke wandelingen. Dat komt in dit deel pas weer helemaal aan het eind op de proppen. Dat maakt het ook wel weer leuk. Zo’n beetje zoals de kers in de appelmoes bij Van der Valk. Eerst is het irritant, maar op een gegeven moment wordt het een item.
Het boek is weer reuze spannend en heel makkelijk te lezen. Ik vond zelf weer leuker dan het vorige deel. Hier en daar zaten er wel wat slordigheidsfoutjes in. Karlsson staat bijvoorbeeld op 1 november in de regen te koukleumen en Reuben zit buiten op het dakterras met het zoontje van Joseph. Het heeft gelukkig niet mijn leesplezier verpest.