Bloemrijk

‘Gebaseerd op een waargebeurd familieverhaal’, staat er op de voorkant. Dat het hier om Harpenau’s eigen familie gaat, kunnen we gerust voor zeker aannemen. Ook al omdat zij verschillende keren had aangekondigd dat haar familiegeschiedenis te boek gesteld zal worden zodra de tijd daarvoor rijp is. De figuur Rachel Salomon staat voor de schrijfster zelf.

Het taalgebruik is mooi bloemrijk, vaak zelfs spiritueel te noemen. Wat niet raar is voor een schrijfster met neer dan 40 spirituele boeken op haar naam. Via prachtige zinnen neemt zij ons mee en leidt ons door een leven waarin de gevolgen van oorlogsverschrikkingen, het Jodendom en verraad op de voorgrond staan. We volgen haar van Amsterdam naar Israel en terug. Slechts enkele keren komt er momentje van ‘ai!’ als Harpenau plotseling een paar onbeholpen zinnen neerschrijft die onnatuurlijk overkomen, maar laten we haar gunnen dat zij van haar eerste roman mag leren.

De schrijfster gebruikt een aantal mooie protagonisten die voor een speciaal, heel verrassend effect zorgen. Jammer dat het bij twee bleef, het had beslist iets toegevoegd als ze er tussendoor meer had gebruikt. Pas aan het einde, in het laatste hoofdstuk gebeurt het weer. Geesten krijgen daar een leidende rol.

Met een diep zucht sla ik het dicht. Wat een prachtig boek. Ik krijg er zelf een beetje heimwee van…