Doorwrocht, met mooie plot

In de zomer van 1968 verdwijnt de negenjarige jarige Tommy spoorloos uit het door nonnen gerunde weeshuis Coram House in Vermont. Zijn verdwijning wordt nooit opgelost. Als Alex Kelley een halve eeuw later gevraagd wordt een boek te schrijven over dit weeshuis en de misstanden die zich daar afspeelden, grijpt ze die kans met beide handen aan. Dan wordt het lichaam van een vrouw gevonden. Alex vermoedt dat de sleutel in deze zaak ligt bij het mysterie rondom Tommy. Het is een race tegen de klok om het bewijs te vinden, voordat ze zelf het volgende slachtoffer wordt.

De Amerikaanse auteur Bailey Seybolt woont in de buurt van het voormalige weeshuis St. Josephs Orphanage in Vermont, dat haar met zijn geschiedenis inspireerde voor haar debuut Het weeshuis. Het verhaal is gebaseerd op de waargebeurde feiten van misbruik en mishandeling van kinderen. De auteur is erin geslaagd om die huiveringwekkende geschiedenis te verweven in een thriller die - vijftig jaar na dato - juist daar zijn wortels heeft. 
Het verhaal bestaat uit vijf delen, die onderbroken worden door ondervragingen in een rechtszaak van dertig jaar geleden.

Seybolt schrijft vlot, in een prettige stijl, waardoor haar lezers in korte tijd helemaal op de hoogte zijn van Alex’ leven terwijl ze tegelijkertijd met haar meerijden naar Vermont en de barre kou tijdens die tocht helemaal in de botten kruipt. De bloemrijke beschrijvingen doen het landschap opleven voor de ogen. De cover is uitnodigend, maar was wel beter geweest zonder de teaser die erop staat.

De slordige, slecht voor zichzelf zorgende Alex die iets teveel drinkt dan goed voor haar is, komt vanaf de eerste pagina voor de ogen van de lezer tot leven. Ondanks tegenwerking van plaatselijke autoriteiten blijft ze, impulsief als ze is, volhardend op zoek naar wat zich indertijd heeft afgespeeld, omdat ze niet tegen onrecht kan en rechtvaardigheid wil krijgen voor de kinderen van destijds. Ze komt steeds weer voor onaangename verrassingen te staan, alles heeft er de schijn van dat iedereen in het stadje allang weet wat er gebeurd is, maar elkaar de hand boven het hoofd houdt.

Alex lijkt helemaal alleen te staan in haar hardnekkige zoektocht naar de waarheid. Met doorzettingsvermogen en moed stort ze zichzelf ook in riskante situaties. Het verleden vermengt zich steeds meer met het heden en Alex raakt steeds dieper in verstrikt in het doolhof van verdenkingen en gebeurtenissen. Als een wervelwind schiet Seybolt langs alle randen van het verhaal en laat de oplopende, dodelijke vermoeidheid goed voelen; bij Alex, maar ook bij rechercheur Parker van de politie.

Baley Seybolt heeft met Het weeshuis een doorwrochte thriller neergezet, goed opgebouwd en met een fantastische, onverwachte plot. Een verrassend debuut, waar het hoofdpersonage sterker uitkomt dan ze erin ging, met voldoende zelfinzichten en zelfvertrouwen om er weer tegenaan te gaan.

Deze recensie staat ook op vrouwenthrillers.nl