Julia

Julia is het tweede deel in de Vrouwen van Vechtlust serie geschreven door Mariëtte Middelbeek. Een verhaal waar ik erg nieuwsgierig naar was, aangezien het eerste deel zo verrassend goed was. En ook dit deel heeft zijn charme, al had ik het gehele boek wel een gruwelijk hekel aan een aantal personages. Maar juist dit maakt dat het verhaal goed tot zijn recht komt.

In ‘Julia’ volgen we zoals de titel al zegt, de achttienjarige Julia Bentinck van Thoringen. Het is het jaar 1839 en ze heeft net haar debuut gemaakt, wat betekent dat ze klaar is om te trouwen. Haar ouders Anna en Simon hebben al een aantal geïnteresseerde jongemannen verwelkomd op het landgoed. Maar helaas zit daar nog geen geschikte echtgenoot tussen. En die echtgenoot die komt vanzelf, in de tussentijd vermaakt Julia zich prima op het landgoed met het maken van schilderijen en de vele bosritten op haar paard.

Maar dan slaat het noodlot toe, volkomen onverwacht overlijdt haar vader Simon. Het hele landgoed is verhuld in intens verdriet, maar veel tijd om te rouwen is er niet. Julia moet nu namelijk samen met haar moeder het landgoed beheren, wat veel werk met zich meebrengt. Wanneer er na een nieuwe crisis een bijzondere gast arriveert op het landgoed, lijkt het of alles weer goed zal verlopen. Maar Julia heeft daar zo haar twijfels over, is deze vrouw wel goed voor het landgoed zoals ze zelf beweert?

Wat was het weer intens genieten om terug te keren op landgoed Vechtlust. In het begin was het wel even wennen, aangezien je nu vanuit het perspectief van Julia leest. Terwijl je in het eerste deel haar moeder goed hebt leren kennen. Wat wel fijn is, is dat deze personages wel weer terugkeren in dit deel.

Julia is een lief personage die het niet gemakkelijk krijgt in het leven, na het overlijden van haar vader komt er veel op haar af. Wanneer ze samen met haar moeder het landgoed probeert te besturen. Krijgt ze argwaan naar hun nieuwe gast. In eerste instantie lijkt het een erg aardige vrouw te zijn die het goed voor heeft met het landgoed. Maar algauw krijgt Julia argwaan, wat jou als lezer ook doet twijfelen aan haar goede bedoelingen.

Het maakt jou als lezer nieuwsgierig naar wat zij van plan is, waardoor het maar moeilijk is om te stoppen met lezen. Op den duur wordt het verhaal daardoor wel wat langdradig, als lezer heb je namelijk al snel door wat er aan de hand is. Maar het hoofdpersonage doet daar wat langer over. Wel krijg je tijdens het lezen steeds meer een hekel aan het personage wat te gast is op het landgoed.

Opnieuw een verhaal waarbij je gaat genieten van de prachtige omgeving die landgoed Vechtlust rijk is. Je een gruwelijke hekel gaat krijgen aan een aantal personages. Maar ook verliefd gaat worden op een groot deel van dit verhaal. Het maakt je nieuwsgierig naar de toekomst van landgoed Vechtlust. Ik ben dan ook heel benieuwd of er nog meer delen gaan komen. Een aanrader als je fan bent van het historische genre.