De derde akte

De derde akte geschreven door Iris Visser is het derde en laatste deel in de Valentijnstraat serie. Al vanaf de eerste bladzijde voelde het weer als thuiskomen bij deze personages. Ook met dit deel weet Iris Visser jou als lezer weer aan het lachen te maken. Een hilarisch derde deel waarmee de serie mooi wordt afgesloten. Ik heb dan ook weer heel erg genoten.

In ‘De derde akte’ volgen we Olivia, zij runt haar eigen theater en heeft daar erg veel plezier in. Wanneer Romeo en Julia in haar theater wordt gespeeld kan ze haar geluk niet op, het is namelijk een van haar favoriete toneelstukken. Maar helaas speelt niemand minder dan Finn Donnovan de hoofdrol van Romeo. Door hun verleden op de toneelschool, kan ze hem niet uitstaan. Wanneer door omstandigheden Olivia de rol van Julia op zich moet nemen, lijkt het wel of de geschiedenis zich herhaalt. Ze moeten opnieuw met elkaar spelen, terwijl ze elkaar niet uit kunnen staan, maar is dit wel echt zo?

Dit laatste deel in de serie is er opnieuw een die je maar moeilijk weg kunt leggen. Het is heerlijk om over het gekibbel tussen Olivia en Finn te lezen. Wat weer zorgt voor hilarische scenes. Telkens wanneer je denkt dat het dan eindelijk een beetje begint te boteren tussen de twee, weet de schrijfster jou weer te verrassen met een aangename twist.

Iris Visser heeft naast heel grappig ook een hele beeldende schrijfstijl, waardoor je het ook echt voor je ziet gebeuren. Vaak zie je het al van ver aan komen, wanneer het dan ook daadwerkelijk gaat gebeuren zit je keihard te lachen. Als je bij de eerste twee delen al veel plezier hebt gehad met lezen, dan ga je dat met dit deel ook zeker doen. Ze heeft twee sterke personages weten neer te zetten, die ondanks de tegenstrijdigheden zo goed bij elkaar passen.

Iris Visser heeft met dit deel een prachtig einde geschreven, waarbij ook de personages uit de eerdere twee delen weer even aan bod komen. Het waren stuk voor stuk geweldig en vooral hilarische verhalen, die zeker smaken naar meer. Ik kan dan ook niet wachten tot er weer nieuwe verhalen verschijnen van Iris Visser.

Deze recensie is eerder verschenen op de Femleest