Traditie versus moderniteit op het schaakbord

De laatste schaker draait om schaken, maar richt zich niet op regels of ingewikkelde strategieën. Via de ogen van grootmeester Victor Sanders krijgt de lezer een inkijkje in het wereldje achter het spel. Langzaam wordt duidelijk dat het schaken van nu niet dezelfde sfeer of mores kent als vroeger: rokerige cafés, eindeloze partijen en de tijd dat het Nederlandse toernooi nog het Hoogovens Schaaktoernooi heette. Pam vertelt over legendarische spelers en spraakmakende partijen.

Een groot deel van het verhaal speelt zich af op een cruiseboot, waar Victor als grootmeester vakantiegangers vermaakt met simultaanpartijen en toelichtingen op beroemde partijen. Tegelijkertijd wordt de ziekte en het overlijden van een oude schaakcollega gevolgd, wat het verhaal een melancholische ondertoon geeft.

Daarnaast laat het boek zien hoe technologie in de vorm van computers, smartphones en AI het schaken verandert en het spel kwetsbaar maakt voor fraude en valsspelen. Het verhaal ademt nostalgie en reflecteert op wat verloren gaat wanneer traditie plaatsmaakt voor vooruitgang.

Het boek leest prettig en is licht melancholisch, maar ook vermakelijk. Het is vooral interessant voor wie meer wil weten over het wereldje achter het schaken. Hoewel het geen diepgaande (literaire) indruk achterlaat, is het een mild en plezierig verhaal om te lezen.