Bottenbeheerde met empathie

Jakey Firth leidt aan een zeldzame botziekte, het Stone Man Syndrome, een ziekte die extra botgroei in het bindweefsel van het lichaam veroorzaakt. Hij zal op den duur verworden tot een skelet, gevangen en versteend in het leven en in de dood.

Ook met Clara Foyles is er iets bijzonders aan de hand.


De verzamelaar, waarvan sprake is, verzamelt geen postzegels of sigarenbandjes maar een speciaal soort artefacten, die bij een normaal mens de wenkbrauwen zouden doen fronsen. Maar bij deze freak, die mest kevers houdt en gebruikt om zijn doelstellingen te bereiken, is niets normaal.
Als bottenbeheerder is hij op de hoogte van deze prachtexemplaren. Hij zal en moet zijn collectie uitbreiden met deze twee bijzondere objecten. Hij ontvoert beide kinderen.

DS (Detective Sergeant) Etta Fitzroy krijgt de zaak op haar bordje geschoven. Emotioneel en gevoelig als zij is, met een hoop privé problemen, begint ze aan de zaak. Er blijkt ook nog een derde slachtoffertje te zijn geweest: Grace Rodriquez.

Etta’s verbetenheid neemt toe als zij begrijpt dat de drie zaken met elkaar te maken hebben.
De jacht op deze zieke idioot begint.

Conclusie.


Seriemoordenaars liggen goed in de markt bij thrillerauteurs. Om voor de hand liggende redenen. De schrijver kan er een groot aantal slachtoffers en even zovele scenes in kwijt alvorens de autoriteiten goed en wel weten wat er aan de hand is, maar ook de figuur van de moordenaar is meestal geen doorsnee misdadiger. Integendeel, hij of zij ( vrouwelijke seriemoordenaars zijn zeldzaam) biedt volop ruimte tot ontplooiing van de creativiteit van de auteur.


Fione Cummins heeft het thema prima uitgewerkt. Verrassend ook, in die zin dat de dader ook nog over een hart blijkt te beschikken. Hij verzorgt zelf zijn zieke vrouw. Zij laat ons een uitgebreid kijkje nemen in de sinistere geest van een psychopaat.
Bij de slachtoffertjes is de ontreddering groot maar ook bij de ouderparen spat de fysieke, geestelijke en relationele onttakeling van de pagina's af. Ook bij deze figuren worden karakters en typeringen uitgebreid en vol mededogen neergezet.


Een mooie gimmick was het rondje roltrappen lopen van Etta, als moment van bezinning, als rustpunt om na te denken over de misdaden, de aanwijzingen, de boodschappen.


Fiona Cummins heeft een uitstekend debuut geschreven met deze sfeervolle en zeer spannende thriller. Maar ook goed geschreven, vol met mooie zinnen, waarin met een paar woorden een bepaalde sfeer wordt neerzet.

En met een snuifje horror in de persoon van de extreme dader, die zo weggelopen kan zijn uit een roman van Charles Dickens.


PS, Dit boekt schreeuwt om verfilming. Met in de hoofdrol Johnny ‘scissorhands’ Depp. Met witte bloes, in een krijtstreeppak en zwarte glanzende puntschoenen.