Tolkien’s Mordor revisited

Het jaar 2004. Rowley Regis, in de omgeving van Birmingham waar het vette Black Country accent wordt uitgebauwd, zijn vijf figuren bezig met het delven van een graf.

Het is een lugubere scene als proloog voor een uiterst boeiende thriller, met in de hoofdrol rechercheur Kim Stone, iemand zonder enig besef van normale omgangsvormen, verregaand tact- en diplomatiekloos derhalve. De omringende hofhouding van rechercheurs, hoofdinspecteur en (forensisch) patholoog wordt langzaam maar zeker geïntroduceerd. Een klassiek begin van een nieuwe thrillerserie op hoog niveau.

Het is een klassieke whodunit, echter met een behoorlijk rauw, om niet te zeggen keihard rafelrandje. De synopsis moge kort zijn: een kindertehuis brandt in 2005 af. Niet zonder reden. Alle betrokkenen hebben een zwarte ziel. Maar wat is er nu precies aan de hand geweest toentertijd? Kim Stone gaat tien jaren later achter de waarheid aan. Een thriller met markante koppen zoals Arthur Connop, de oude verbitterde zuiplap, die de straat vol oude-verbitterde-zuiplappen-cafés niet meer uitkomt. Het is een bij tijd en wijle hard boek, hard in de zin van hardvochtigheid en egoïsme, een triest verhaal met keiharde gitzwarte humor.

Heel opmerkelijk, het boek bevat opmerkingen, wijsheden die de gebruikelijke platitudes overtreffen die in het genre gebruikelijk zijn, filosofisch getinte opmerkingen en gedachten die je niet verwacht bij een rauwdouwer, een analytische rechercheur met een gebrek aan sociale vaardigheden zoals Kim Stone
Marsons gaat tekeer als een angry young man en beschrijft plastisch hoe ooit het lieflijke Hollytree veranderd is in Tolkien’s Mordor, het land van het kwaad.

Daarnaast is de thriller, opmerkelijk genoeg, een grote schrijnende aanklacht tegen een stelsel dat jonge, ongewenste kinderen die het slachtoffer zijn van kindermishandeling in al z'n facetten, gedumpt worden op plekken om nog meer mishandeld en ontmenselijkt te worden. De Engelse standenmaatschappij bestaat toch niet meer? Om het een doorwrochte sociaalpsychologische thriller te noemen gaat een beetje te ver, maar de thriller bevat een aantal interessante aanknopingspunten die het ver doen uitstijgen boven de gemiddelde thriller.

Goed scenario, zeer zeker, het is toch die stijl van schrijven die het hem doet : losjes, venijnig, goede korte scènes, gewoon verrukkelijk om te lezen.